ΔΥΣΟΙΩΝΟ ΑΥΡΙΟ...

Μας έλεγαν ότι θα παράγονται περισσότερα αγαθά, θα προσφέρονται μεγαλύτερες ανέσεις, θα ζούμε με καταναλωτική ευμάρεια...

Μετά ήρθε η κρίση, αποτέλεσμα υπέρμετρης φιλοδοξίας, απληστίας και λανθασμένων χειρισμών κορυφαίων και δήθεν "αλάθητων" managers, που τώρα μετακυλίουν σε όλους τους άλλους το δικό τους ρίσκο...

Αφού όλη τη δεκαετία του '90 υπέσκαψαν την έννοια εθνικό κράτος με την παγκοσμιοποίηση, εξαγόρασαν ανίκανους κι αδοκίμαστους πολιτικούς και μας τους παρουσίασαν για σωτήρες κι αυτοσχεδίαζαν χωρίς εμάς τους υπόλοιπους...

Ο εφιάλτης της ανεργίας και της ανέχειας δεν επιτρέπει πολυτέλειες επιστροφής σε χαμένες αθωότητες, αλλά σε άλλες εποχές. Οπως παλαιότερα που ήταν παράδοση οι άνθρωποι να πηγαίνουν στα χωράφια μετά τη σοδειά και να μαζεύουν ό,τι είχε απομείνει...

Θέσεις εργασίας χάνονται καθημερινά, η προσφορά εργασίας θα γίνεται όλο και φθηνότερη...

Περιμένουν άνεργοι, μετανάστες, νεαρές ηλικίες νεοεισερχόμενων στον εργασιακό στίβο. Σε άλλες εποχές αυτό θα ήταν η χαρά του εργοδότη.

Σήμερα που τα προϊόντα παραμένουν στοιβαγμένα στις αποθήκες, ούτε αυτός κανονικά θα πρέπει να χαίρεται, αν δεν είναι λαμόγιο...

Γιατί αντί να προτιμούνε τα δικά του οι απόκληροι, πάνε στις λαϊκές αγορές και ψαχουλεύουν στα καφάσια για πεταμένα φρούτα και λαχανικά ή στους κάδους των σούπερ μάρκετ για ληγμένα...

Οι μόνοι που αισθάνονται προς το παρόν ασφαλείς είναι οι "βολεμένοι" εφ όρου ζωής δημόσιοι υπάλληλοι. Μα κανείς δεν θα πρέπει να αισθάνεται ασφαλής.

Η κοινωνική έκρηξη που είναι επόμενο να συμβεί, θα τα ισοπεδώσει όλα..Μα ουδέν κακόν αμιγές καλού...είναι και μια ευκαιρία για αναδιοργάνωση με τη χρηματοδότηση επενδύσεων με βασικό στόχο την κοινωνική ανάπτυξη και την πραγματική οικονομία.

Ως τέτοια ανάπτυξη νοείται όχι τόσο η δημιουργία βαριάς μορφής παραγωγικών υποδομών από ήδη υπάρχοντες βιομηχάνους, αλλά περισσότερο η ανάπτυξη των δεξιοτήτων των φτωχών για να γίνουν παραγωγικοί και μέλη της κοινωνίας, αντί εσσαεί επιδοτούμενοι άνεργοι και κακά τα ψέμματα, άχρηστοι...