ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΣΚΟΠΟ...

Μήπως νομίζετε πως οι παρθενόπες που συχνάζουν στα "πολιτιστικά κέντρα" των ενοριών και της μητρόπολης έχουν κι αντίστοιχες βιβλικές αρχές κι είναι πρόθυμες να δεχτούν τον άλλο όπως είναι σαν Θεού παιδί;

Μέγα λάθος όπως διαπίστωσε ο Γιώργης, που άρχισε να πηγαίνει στο πολιτιστικό κέντρο και να βοηθά στις εκδηλώσεις όταν είδε πως το ίδιο έκανε και μια τέτοια που του άρεσε. Εκεί συνάντησε κι αρκετές άλλες παρθενόπες που έχοντας συνηθίσει χρόνια το κατηχητικό και τις "ιερές συνάξεις", εξακολουθούσαν να συμμετέχουν και μετά που ενηλικιώθηκαν...

Δασκαλίτσες οι περισσότερες, που διορίστηκαν αμέσως μετά την αποφοίτηση τους σε καλά κεντρικά σχολεία μέσα στην πόλη, χωρίς να χρειαστεί να εξοριστούν για μερικά χρόνια σε απομονωμένα χωριά στα Σφακιά ή στο Σέλινο ή περισσότερο στο ορεινό Ρέθυμνο να τους βγάζουν πιστόλια στην τάξη για να περνούν τα μαθήματα οι κουμπούρες μαθητές.

Έχοντας γλιτώσει τα πάθη του νεοδιόριστου δασκάλου από θεία τύχη ή καλύτερα διαχρονική αρχιερατική εύνοια και ιερών ψήφων, οι νεαρές δασκαλίτσες επικεντρώνονται στον άλλο στόχο τους, που είναι ένας καλός γαμπρός, όπως τις δασκάλευαν χρόνια από το σπίτι οι μανάδες.

Επιστήμονας άνθρωπος βέβαια, γιατρός - δικηγόρος από τον αφρό της κοινωνίας, έστω πολιτικός μηχανικός απ' αυτούς που χτίζουν πολυκατοικίες όμως, όχι τους υπόλοιπους που αρκούνται να φτιάχνουν υπονόμους ή να στρώνουν με πλάκες τα πεζοδρόμια...

Επιστήμονας ήταν και ο Γιώργης κι ας μη θυμόταν καν πότε αποφοίτησε, από ποιά σχολή και που είχε καταχωνιάσει το πτυχίο του, αφού η ζωή του τάφερε ξανάκολα και δεν βολεύτηκε πουθενά όταν ήταν καιρός και είχε κι αυτός νιάτα...

Τώρα πια σε κρίσιμη ηλικία του έμεινε μόνο η έφεση για διάβασμα και για φιλοσοφική αναζήτηση, μα ήταν και στα όρια του περιθωρίου, ένεκα άφραγκος κι εντέλει ανεπρόκοπος όσα βιβλία κι αν συσσώρευε και διάβαζε με τις ώρες στο μικρό διαμέρισμα που ευτυχώς κληρονόμησε από τους δικούς του...

Ούτε λόγος να παντρευτεί, να βάλει ένα θηλυκό στο κρεββάτι του, να φάει ένα πιάτο φαί μαγειρεμένο και νάχει κι έναν άνθρωπο να μοιράζεται τις βόλτες, τις σκέψεις και τις θεωρίες για τη ζωή που ανέπτυσσε. Του αναπτέρωσε τις ελπίδες για σχέση με παρθρενόπη ένας γνωστός του μηχανικός που μετά από χρόνια θητεία στο πολιτιστικό, παντρεύτηκε την καλή του που μαζί περνούσαν τις ώρες τους εκεί, στο παραπέντε πριν τους βάλουν και τους 2 κάτω τα χρόνια.

Εκείνος στάθηκε τυχερός, μα δεν ήταν το ίδιο για τον Γιώργη. Στο πολιτιστικό τον έβλεπαν με οίκτο περισσότερο οι παρθενόπες για την απενταρία του, παρά να συγκινηθούν από την καλή φυσική του κατάσταση, τις ενδιαφέρουσες απόψεις του, τις οικολογικές του ευαισθησίες...

Για γαμπρός δεν τους έκανε, τους βόλευε όμως να τον χρησιμοποιούν στις αγγαρείες, που από την χορωδία βυζαντινής μουσικής, τον ραδιοσταθμό της εκκλησίας, την κουζίνα στο υπόγειο, την ιεραποστολική διακονία, τις επετειακές και λοιπές εκδηλώσεις, υπήρχαν πολλές...

Πρόθυμος έτρεχε ο Γιώργης όπου του λέγανε να βοηθήσει, μόλις πριν 3 βδομάδες κουβάλησε και στοίχισε σε σειρά ίσαμε 500 καρέκλες για την "Παγκρήτια Σύναξη Ορθοδόξων Νέων" μα όταν ήρθε η ώρα που μαζευόταν ο καλός και πιστός κόσμος και χαριεντιζότανε με χαιρετούρες μεταξύ τους οι επώνυμοι και εύποροι θεούσοι πριν αρχίσει η εκδήλωση, τούπανε να πάει παραπέρα να μην φαίνεται, "να τον βλέπει ο κόσμος να παραστέκει" κι έτσι την δόξα και τα συγχαρητήρια για την άριστη οργάνωση από τους δεσποτάδες και τους 1- 2 παρευρισκόμενους βουλευτές τα πήραν οι πολλαπλώς ευνοημένες κόρες της αρχι-αρχιτεκτόνισσας και δυο - τρείς άλλες δήθεν θεούσες, όχι ο πραγματικώς καταβάλλλων τον κόπο και ιδρώσας για αυτό...

Ούτε που τον ένοιαζε και πολύ τον Γιώργη, αρκεί να του έριχναν ένα βλέμμα ερωτικό οι παρθενόπες, που δεν ήταν του γούστου τους και της κλάσης τους. Και καλά αυτές που είχανε πολλαπλά βύσματα να βολευτούνε, τον αποφεύγανε σε συννενόηση μαζί και οι δασκάλες από το κατηχητικό, οι εκφωνήτριες του ραδιοφώνου, ακόμη και οι παρασυρμένες για υποψήφιες καλόγριες και οι υπόλοιπες από τα ιδρύματα, αυτές που έχει ο δεσπότης για να παντρεύει τους νέους παπάδες υποχρεωτικά πριν τους χειροτονήσει, μόνο οι "ριρίκες" κα οι "ρηνούλες" από τα μοναστήρια τον θέλανε, μα δεν θα πήγαινε και με άντρα ο Γιώργης όσο πιστός κι αν ήτανε...

Μιας και δεν του βγήκε αυτό που ήθελε, να γνωρίσει γυναίκα με βιβλικές αρχές όσο καλό σκοπό κι αν είχε, το πήρε απόφαση κι άρχισε να ξεκόβει σταδιακά από τα πολιτιστικά και τις εκδηλώσεις τους, τελικά βρήκε σαν αφορμή μια διαφωνία του με τον οικείο δεσπότη σε ζωντανή ραδιοφωνική εκπομπή και δεν ξαναπάτησε στα μέρη τους.

Τώρα την έχει δει άθεος, έχει τις δικές του θεωρίες περί πίστης και θρησκείας, ξεπέρασε τον ανεκπλήρωτο έρωτα του και δοξάζει τον Δημιουργό του οπουδήποτε αλλού εκτός ναών και λοιπών ιερών ιδρυμάτων. Κι αυτός όμως φαίνεται να μην νοιάζεται και πολύ για τον Γιώργη.