...Επιβλέποντας από ψηλά την πόλη και τους παρατηρητές της...
Ενώ κάποιοι την περίμεναν σε αρχαιολογικούς χώρους, σαν αυγουστιάτικο φολκλόρ των τελευταίων χρόνων για τις άβουλες σκατομάζες που απλώς τρέχουν όπου τους πουν...
...Εκείνη είναι παντού, παρών κάθε μήνα, φωτίζει τους πάντες το ίδιο και ίσως να διασκεδάζει με τα σκαρφίσματα κάποιων βλαχοδημάρχων που μαζεύουν τις κουλτουρόγριες στα βουνά να τη δούνε.
Απαλλαγμένος από τις γριές και τα κακαρίσματα τους, από κάθε ηλίθιο "φωτογράφο" που νομίζει πως το φλάς της compact φτηνής μηχανής του είναι ικανό να φωτίσει τη νύχτα ως το φεγγάρι, τις άναρθρες κραυγές κάποιας ευτραφούς ξεπεσμένης "καλλιτέχνιδας" της αρπαχτής που τους έκανε την τιμή να είναι μαζί τους απόψε, περιθωριακούς τριτοκοσμικούς που αρπούνε πορτοφόλια όπου δουν πλήθος μαζεμένο κι αρπακολλατζήδες εμπόρους ποπ κορν και προψημένων σουβλακιών που ακολουθούν τις πεινασμένες μάζες, τον θόρυβο από τα αυτοκίνητα τους και τα γαμημένα κινητά τους που δεν σταματούν ποτέ...
...Βρήκα μια παρατημένη ξαπλώστρα στην ερημική παραλία και στην σιγαλιά της νύχτας μπορούσα να παρακολουθήσω την πορεία της σελήνης στον ουρανό και να την καταγράψω ανενόχλητος...
Σε ειδυλλιακό τοπίο, απουσία παρείσακτων, ενοχλητικών και θορύβων, το μόνο πρόσωπο που πράγματι θα συμπλήρωνε τη μαγεία της αυγουστιάτικης νύχτας ήταν η Βίκυ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου