ΛΕΦΤΑ: ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΒΡΕΙΣ ΕΤΟΙΜΑ...

Τα λεφτά, τα χρωματιστά χαρτάκια που σου επιτρέπουν να έχεις ζωή, να μπορείς ν' αποκτάς τα αγαθά που θέλεις, για να ζεις αξιοπρεπώς με τον τρόπο που επιθυμείς.

Όσο περνούνε τα χρόνια και μαθαίνω πράγματα για τη ζωή, τόσο γίνεται ισχυρότερη η πεποίθηση πως ο μόνος τρόπος να τα αποκτήσεις, είναι να τα βρείς έτοιμα από γονείς και παπούδες, ή να τα κερδίσεις μαζεμένα λόγω εύνοιας της τύχης ή συμμετέχοντας σε κάποιο χοντρό κόλπο.

Από όσους γνωρίζω που γεννήθηκαν φτωχοί, κανείς δεν κατάφερε να αποκτήσει λεφτά αρκετά ώστε να θεωρηθεί "πλούσιος" ή εύπορος έστω, να λύσει οριστικά το οικονομικό πρόβλημα και να μην έχει μια συνεχή αβεβαιότητα για το αύριο.
Πόσο μάλλον να γίνει κάποιος εκατομμυριούχος ή και δισεκατομμυριούχος με τις ιδέες του και τον κόπο που καταβάλλει να τις υλοποιήσει, τις αμοιβές που κερδίζει για αυτά που προσφέρει με τις γνώσεις που έχει.

Οι γέροι μου και οι λοιποί συγγενείς κερδίζανε ψίχουλα για να επιβιώνουν κι όχι αξιοπρεπώς μάλιστα, αν και δουλεύανε νυχθημερόν σε αρκετές δουλειές ταυτόχρονα, φθείρονταν και αποκτούσαν προβλήματα υγείας. στερούνταν πολλά για να κάνουν οικονομίες που εξανεμίζονταν στην πρώτη αναποδιά και κάθε πρωί αρχίζανε από την αρχή, μόνο για το σήμερα.Και περίμεναν κι ήλπιζαν να δει κι ο "Θεός" για το αύριο, που ακόμη τώρα στα προχωρημένα γεράματα δεν αξιώθηκαν να το δουν αισιόδοξο.

Να μη πω για τους γείτονες και τους γνωστούς, όμοιες σιχαμένες ιστορίες φτώχειας και κακομοιριάς, με επιπρόσθετο σε κάποιες περιπτώσεις το στοιχείο της ξενιτιάς μπας και...

Από όσους συμμαθητές πηγαίναμε μαζί σχολείο και σπουδάζαμε σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ελάχιστοι με τις πλάτες του μπαμπά και των επαφών του διέπρεψαν σαν επιστήμονες ή επιχειρηματίες στο εξωτερικό κυρίως.

Πιο τυχεροί στάθηκαν όσοι βρήκαν ένα μαγαζί από τον μπαμπά μικρό ή μεγαλύτερο και νοικοκυρεύτηκαν νωρίς, έχοντας εξασφαλισμένη πελατεία κι εισοδήματα χωρίς να τους απασχολούν οι σπουδές που όπως αποδεικνύεται τώρα από την ίδια τη ζωή δεν ωφελούν σε τίποτα, πέρα από κάποιες γνώσεις χωρίς ιδιαίτερη σημασία που ξεχνιούνται γρήγορα.

Αλλοι εναπόθεσαν τις ελπίδες τους για σίγουρο αύριο στον δημόσιο κορβανά μέσω κάποιου διορισμού με χρόνιες επίμονες προσπάθειες και γλυψίματα του γέρου τους, μα όταν νόμισαν πως βολεύτηκαν διαπίστωσαν πως ο μισθός που θα έπαιρναν ισοβίως παρασιτικά, πολύ απέχει από το να τους παρέχει όλα όσα χρειάζεται ένας άνθρωπος κι άρχισαν τα εύκολα δάνεια "με εγγύηση δημοσίου" όσοι δεν μπήκαν σε μιζαδόρικα πόστα, τη δεύτερη δουλειά και την παροδική ανακούφιση του τζόγου, όσο κι αν το κρύβουν...

Όσοι συνέχισαν σπουδές κι απόκτησαν περγαμηνές επιστημοσύνης, τα όνειρα τους για επιτυχία κι άνετη ζωή διαψεύτηκαν σε εργοστάσια με νυχτερινές βάρδιες, σε ατελείωτες περιοδείες πωλήσεων, σε λογιστήρια μετρώντας τα λεφτά κάποιων καπάτσων μπασμένων στα κόλπα, σε κάποια προσωπική επιχείρηση που υπολειτουργεί η παραπαίει με την εφορία πάνω από το κεφάλι τους συνεχώς, μισθώνοντας τον εαυτό τους σε άλλους εργοδότες που τους εκμεταλλεύονται ή σε συνεχή αναζήτηση της ιδανικής εργασίας που δεν φαίνεται να ευοδώνεται...

Κάποιοι ανακάλυψαν εκ νέου και τα ξεχασμένα κτήματα του παππού, εκείνα που σνόμπαραν έφηβοι, μα τώρα τα καλλιεργούν σε μεγάλη ηλικία, κάνοντας αναγκαστικά τους αγρότες.

Πως κατάφεραν και πλούτισαν πολύ οι 20 περίπου οικογένειες που διαφεντεύουν τη χώρα; Κι από αυτές μόνο κάποιο μέλος είχε την ευκαιρία, δεν ξέρω πως με κατάλληλες συνθήκες, περιστάσεις, προγνώσεις, υψηλές γνωριμίες, πολιτικές διασυνδέσεις, κουμπαριλίκια, ανίερες συμμαχίες, χαριστικά δάνεια, να βρεθεί με λεφτά που πιάνονται ευχάριστα και μονομιάς. τα υπόλοιπα ήταν εύκολα, να τα επενδύσει και να τα πολλαπλασιάσει σε λίγο χρονικό διάστημα.

Δεν πλουτίζει κανείς κάνοντας οικονομίες, τα πολλά λεφτά έρχονται μαζεμένα σε λίγα χρόνια ευνοϊκά, αλλιώς γίνονται ψύχωση κι αυτοσκοπός που καταλήγει σε τσιγκουνιά. Τα υπόλοιπα μέλη τους θεωρούνται πλούσια μόνο λόγω ονόματος ή κληρονομικών δικαιωμάτων, αν βρεθούν στο μηδέν εκεί θα παραμείνουν, δεν διαθέτουν χρηματοπαραγωγική ικανότητα όλοι...

Αυτά τα συγκεκριμένα που ανάφερα παραπάνω, αποτελούν και το πραγματικό μυστικό της επιτυχίας τους, η σκληρή δουλειά είναι παραμύθι για τους αφελείς, όχι για μένα.

Η εκμετάλλευση της ευκαιρίας φέρνει τον πλούτο.

Που δεν την έχουνε πολλοί, ή δεν την αντιλαμβάνονται όταν για μια μοναδική φορά τους έρχεται και τους προσπερνά.

Κι ακόμη αν πλουτίσουν στα 80, μετά από αμέτρητες επιτυχείς προσπάθειες σε βάθος χρόνου, ποιός θα τους γυρίσει πίσω τα χρόνια που πέρασαν να τα ζήσουν όπως τα ονειρεύτηκαν;
Γιατί αν χαράμισαν και σπατάλησαν τη δική τους ζωή για να τα βρούν έτοιμα κάποιοι τυχεροί κληρονόμοι και περιμένουν ν' ακούσουν "μπράβο" ή "ευχαριστώ", είναι αλλού νυχτωμένοι, το φιλότιμο εξαφανίζεται με την αποκτήνωση της φτώχειας, έτσι είναι είτε σας αρέσει είτε όχι, η ζωή δεν ρωτά...

Εγώ αν κάποιος μου πει οτι έγινε πλούσιος με πολλή δουλειά και κόπο, απλά θα τον ρωτήσω:
Με ποιανού δουλειά και κόπο;