ΑΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑ...

Από την μεταπολίτευση και μετά η πολιτική εξουσία κάνει οτι μπορεί για να αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων. Έτσι οδήγησε την με την συμπεριφορά της στην πλήρη απαξίωση της έννοιας του πολίτη, της πολιτικής του πολιτισμού.

Προδιάθεσε αρνητικά τον Νεοέλληνα, ο οποίος έχει μάθει να "βολεύεται" αποσπασματικά κι αυτόνομα κι όχι να λειτουργεί σαν μέλος μιάς κοινωνίας και σαν πολίτης του κόσμου.

Έχει προσανατολιστεί απολύτως στο ατομικό συμφέρον, τις επιταγές της αγοράς και τον καταναλωτισμό και προσπαθεί να "τακτοποιήσει" όπως - όπως τα συμφέροντα του ακόμα και κατακερματίζοντας τον κοινωνικό ιστό.

Δεν βαριέσαι εγώ νάμαι καλά, το σλόγκαν του.

Μέσα σ' ένα τέτοιο περιβάλλον σήψης και διαφθοράς έχει χαθεί η αίσθηση οτι μπορούν τα πράγματα ν' αλλάξουν.
Να αναζητηθούν νέοι δρόμοι που να συνδέουν τους ανθρώπους σαν κοινωνικό σύνολο να αφήσουν πίσω το παρελθόν, να γίνει ένα ξεκαθάρισμα και ν' αρχίσει μιά αντίστροφή πορεία με τόλμη, φαντασία κι ευρηματικότητα.

Να υπερβούν την αδυναμιά κι απροθυμία για δράση για θέματα που τους αφορούν άμεσα.

Να πάψουν να είναι δέσμιοι των επιταγών που έρχονται άνωθεν ή έξωθεν και λειτουργούν ερήμην τους, πολλαπλασιάζοντας το γενικό αίσθημα αμηχανίας και ηττοπάθειας που επιτρέπει στους μεγάλους (ποιούς αλήθεια και με ποιά κριτήρια;) να αλωνίζουν γενικώς και να σχεδιάζουν τα πράγματα στα μέτρα τους, όπως αυτούς προσωρινά μόνο βολεύει...

Ποιός θα τολμήσει να κάνει την αρχή;