Ο ΘΕΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ...

Πριν δύο χιλιάδες χρόνια, ένας γιός ξυλουργού παρέα με μια μικρή ομάδα ψαράδων, θεμελίωσαν μια θρησκεία που κυριάρχησε στον κόσμο επί δύο χιλιετίες, άντεξε την άνοδο και την πτώση πολλών αυτοκρατοριών, τα γυρίσματα πολλών αιώνων, εξαπλώθηκε πέρα από ηπείρους και ωκεανούς, άντεξε Μεσαίωνα και Αναγέννηση και Διαφωτισμό και Επαναστάσεις και πολλούς πολέμους...

Αν ο γιός του ξυλουργού ήταν ταυτόχρονα και γιός Θεού, τότε το πράγμα είναι απλό.


Αλλά, αν ήταν απλά ένα γιός ξυλουργού, τότε είναι αληθινό Θαύμα!

Το παραπάνω αποδίδεται στον μεγάλο Νεύτωνα που υπήρξε «μονοφυσίτης» και το επαναλάμβανε συχνά ο Κούρτ Γκέντελ, ο μεγαλύτερος ίσως μαθηματικός του 20ου αιώνα.

Ο γιός ενός ξυλουργού και η παρέα του νίκησαν όλες τις ελίτ, όλων των εποχών! Δίδαξαν την Αγάπη. Την αυτοθυσιαστική αγάπη...

Κατέλυσαν όλες τις διακρίσεις κι όλα τα αξιώματα σε όλες τις εποχές.

Κοινωνίες που μαστίζονται από ανισότητες, αδικίες και διακρίσεις, πιστεύουν ταυτόχρονα σε ένα δοτικό Θεό που θυσιάζεται για το κάθε άνθρωπο προσωπικά, αφού τους αγαπάει όλους και αφού απέναντι του όλοι είναι ίσοι.

Μόνο έτσι οι κοινωνίες των ανθρώπων μπορούν να ισορροπήσουν με τον εαυτό τους...

Το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να «συλλάβει» τον Θεό, την Υπέρτατη διάνοια, το Πρώτο Αίτιο της Δημιουργίας, την Κοσμική Δύναμη της Υπέρτατης Ευφυϊας, τον Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος κι ότι άλλο όνομα - προσδιορισμό του έχουν δώσει.

Αρκεί να μη του κλείσει την πόρτα. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει η Ψυχή.

Το μυαλό δεν μπορεί να ακουμπήσει το «επέκεινα». Γι' αυτό το λένε «επέκεινα». Γιατί είναι πέρα από τα όρια της ανθρώπινης - επίγειας νόησης.

Κι όταν φτάσεις σε αυτά τα όρια, τότε τι κάνεις;

Είτε κλείνεις τα παράθυρα και λες «τα ξέρω όλα κι όσα δεν καταλαβαίνω δεν υπάρχουν»

Είτε απλώς καταλαβαίνεις ότι έφτασες στα νοητικά σου όρια κι από κει και ύστερα, αφήνεις ελεύθερη την ψυχή σου να συνεχίσει την «αναζήτηση»...

Που φαίνεται πως διαρκεί όσο βρίσκεται ο άνθρωπος εν ζωή.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!