Αν και στη κοινωνία τα προβλήματα όλο και αυξάνονται, ένας μεγάλος αριθμός ατόμων απλά αδιαφορούν.
Αδιαφορούν ή βαριούνται τόσο που δεν σηκώνονται από το κυριακάτικο κρεβάτι ή την τεμπελοκαφετέρια να πάνε να ψηφίσουν, τη μοναδική μέρα που έχουν την ευκαιρία να προσφέρουν κάτι στον τόπο τους.
Μοναδική του δίοδος είναι η ψήφος του, μέσω της οποίας μπορεί είτε να συνεχίσει να ζει στον εφησυχασμό του είτε να φέρει την ανατροπή όπως τη φαντάζεται. Ας θεωρήσουμε πως ο νεοέλληνας διαλέγει τη δεύτερη λύση και επιλέγει να ξυπνήσει από το λήθαργο.
Στις 18 του Μάη αυτοί που κοιμούνται πρέπει να ξυπνήσουν και αυτοί που ονειρεύονται να οραματιστούν έναν καλύτερο κόσμο.
Τέρμα πια τα παράπονα και οι γκρίνιες. Καιρός είναι να παίρνουν θέση οι πράξεις!
Η αδιαφορία ας ξεπεραστεί και ας δείξουμε την πολιτική ενεργητικότητά μας. Πόσες φορές πόσα χρόνια ακούμε στους δρόμους και τα καφενείατα παράπονα ανθρώπων για τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς, τις παράνομες πράξεις τους, τις «λαμογιές» που όλοι πληρώνουμε ως θύματα.
Παρόλα αυτά αυτοί οι ίδιοι πολιτικοί εναλλάσσονται στο πολιτικό σκηνικό, τρέχουν την τελευταία προεκλογική στιγμή να μας βοηθήσουν με ψίχουλα για να μας έχουν σίγουρες ψήφους στην τσέπη τους. Και ο λαός όλο και παραβλέπει και συνεχίζει...
Υπαίτιοι όλοι της κατάστασης εμείς, όσοι δεν αντιδρούμε με τη ψήφο μας!
Πειθήνια όργανα του συστήματος, ευάλωτα και ευαίσθητα μέλη αυτής της κοινωνίας που αν και κατά τη διάρκεια της τετραετίας καταριόμαστε κάποιον, την ώρα της ψήφου τον υπερασπιζόμαστε. Οξύμωρο σχήμα; Διχασμένη προσωπικότητα; Μωρία; Όπως και να χαρακτηρίσω αυτή τη στάση το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Ας αλλάξει πια αυτή η συνήθεια.
Η ώρα της ψήφου είναι απαραβίαστη υποχρέωσή μας. Δεν πρέπει να μας θεωρούν δεδομένα πιόνια στη σκακιέρα τους, αλλά αντάξιους αντιπάλους τους, έτοιμους να κάνουμε την κίνηση που φοβούνται Οι νέοι πρέπει να αφήσουν τους καφέδες στην άκρη και να αναλάβουν τα ηνία της ετοιμόρροπης αυτής χώρας.
Αδιαφορούν ή βαριούνται τόσο που δεν σηκώνονται από το κυριακάτικο κρεβάτι ή την τεμπελοκαφετέρια να πάνε να ψηφίσουν, τη μοναδική μέρα που έχουν την ευκαιρία να προσφέρουν κάτι στον τόπο τους.
Μοναδική του δίοδος είναι η ψήφος του, μέσω της οποίας μπορεί είτε να συνεχίσει να ζει στον εφησυχασμό του είτε να φέρει την ανατροπή όπως τη φαντάζεται. Ας θεωρήσουμε πως ο νεοέλληνας διαλέγει τη δεύτερη λύση και επιλέγει να ξυπνήσει από το λήθαργο.
Στις 18 του Μάη αυτοί που κοιμούνται πρέπει να ξυπνήσουν και αυτοί που ονειρεύονται να οραματιστούν έναν καλύτερο κόσμο.
Τέρμα πια τα παράπονα και οι γκρίνιες. Καιρός είναι να παίρνουν θέση οι πράξεις!
Η αδιαφορία ας ξεπεραστεί και ας δείξουμε την πολιτική ενεργητικότητά μας. Πόσες φορές πόσα χρόνια ακούμε στους δρόμους και τα καφενείατα παράπονα ανθρώπων για τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς, τις παράνομες πράξεις τους, τις «λαμογιές» που όλοι πληρώνουμε ως θύματα.
Παρόλα αυτά αυτοί οι ίδιοι πολιτικοί εναλλάσσονται στο πολιτικό σκηνικό, τρέχουν την τελευταία προεκλογική στιγμή να μας βοηθήσουν με ψίχουλα για να μας έχουν σίγουρες ψήφους στην τσέπη τους. Και ο λαός όλο και παραβλέπει και συνεχίζει...
Υπαίτιοι όλοι της κατάστασης εμείς, όσοι δεν αντιδρούμε με τη ψήφο μας!
Πειθήνια όργανα του συστήματος, ευάλωτα και ευαίσθητα μέλη αυτής της κοινωνίας που αν και κατά τη διάρκεια της τετραετίας καταριόμαστε κάποιον, την ώρα της ψήφου τον υπερασπιζόμαστε. Οξύμωρο σχήμα; Διχασμένη προσωπικότητα; Μωρία; Όπως και να χαρακτηρίσω αυτή τη στάση το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Ας αλλάξει πια αυτή η συνήθεια.
Η ώρα της ψήφου είναι απαραβίαστη υποχρέωσή μας. Δεν πρέπει να μας θεωρούν δεδομένα πιόνια στη σκακιέρα τους, αλλά αντάξιους αντιπάλους τους, έτοιμους να κάνουμε την κίνηση που φοβούνται Οι νέοι πρέπει να αφήσουν τους καφέδες στην άκρη και να αναλάβουν τα ηνία της ετοιμόρροπης αυτής χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου