ΣΧΕΔΙΟ "ΑΘΗΝΑ"...

Τις επόμενες ημέρες θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε πολλά σχετικά με το σχέδιο "Αθηνά" για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Επίσης, θα δούμε και πολλές αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες που χάνουν τμήματα και φοιτητές, επομένως μια σημαντική πηγή εσόδων και σίγουρα θα βγούνε πάλι στους δρόμους να φωνάζουν.

Κατακερματισμένος και αλλοπρόσαλλος είναι ο υφιστάμενος χάρτης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τόλμησαν να βάλουν το μαχαίρι στο κόκαλο και να πουν ότι τα τελευταία 30 - 40 χρόνια όλα τα κόμματα ευθύνονται για το αίσχος των ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Κάθε βουλευτής ή υπουργός ίδρυε κι ένα τμήμα, ένα ΤΕΙ ή ένα πανεπιστήμιο στον τόπο καταγωγής του πουλώντας στους ψηφοφόρους του τη μεγάλη του επιτυχία.

Κάθε χωριό είχε και ΤΕΙ και κάθε ραχούλα και στρατόπεδο, η άλλη μεγάλη πληγή. Και για όλα αυτά πλήρωναν τα κορόιδα, οι έλληνες πολίτες...

Είναι φανερό ότι τα ρουσφετολογικά κριτήρια υπερίσχυαν των ακαδημαϊκών και όλοι ήταν ευχαριστημένοι: οι τοπικές κοινωνίες έβλεπαν το real estate, τις καφετέριες και τα σουβλατζίδικα να ακμάζουν, οι εισακτέοι είχαν την ευκαιρία στην αλησμόνητη φοιτητική ζωή, οι γονείς τους νόμιζαν ότι τα παιδιά τους ήταν στο ελληνικό Harvard κι επίσης δικαιολογούνταν θέσεις διδασκόντων και διοικητικού προσωπικού.

Μια κατάσταση βολική για όλους. Εκτός από την αξιοπιστία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Τα 26 Πανεπιστήμια και 16 ΤΕΙ που υπάρχουν σήμερα θα γίνουν 20 και 12 αντίστοιχα, χωρίς να περιορισθεί σημαντικά ο συνολικός αριθμός των εισακτέων. Οι 63 πόλεις που φιλοξενούσαν τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ θα γίνουν 51. Πλην του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, τα αθηναϊκά πανεπιστήμια (Οικονομικό Πανεπιστήμιο, Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Γεωπονικό, Πάντειο, Χαροκόπειο) θα ενοποιηθούν σε ένα ομόσπονδο πανεπιστήμιο με την επωνυμία «Αδαμάντιος Κοραής». Συγχωνεύσεις θα γίνουν και στα Πανεπιστήμια της περιφέρειας και σε ΤΕΙ.  

Τα κριτήρια που μπήκαν για το σχέδιο «Αθηνά» ήταν κυρίως οικονομικά, γεωγραφικά και ακαδημαϊκά.

Οικονομικά γιατί αναζητείται εξοικονόμηση πόρων από τις συγχωνεύσεις και τις οικονομίες κλίμακας που προσδοκούνται, γεωγραφικά γιατί τηρήθηκαν φαντάζομαι κάποιες ισορροπίες και ακαδημαϊκά γιατί επιχειρείται συγχώνευση ομοειδών αντικειμένων.

Κάποιες μικρο-αλλαγές στηριζόμενες όμως σε αντικειμενικά κριτήρια ίσως είναι σωστό και δίκαιο να γίνουν, γιατί όλο και κάτι μπορεί να έχει ξεφύγει. Αρκεί να υπάρχει ειλικρινής διάθεση συνεννόησης κι από την πλευρά του υπουργείου και των Πανεπιστημιακών.

Ο μεγάλος όμως κίνδυνος είναι να επικρατήσουν οι τοπικές πολιτικές και ρουσφετολογικές σκοπιμότητες, συνδυασμένες με τη διακαή επιθυμία διατήρησης των οφίτσιων και τελικά το όλο εγχείρημα να ξεφουσκώσει.

Αλλαγές και μεταρρυθμίσεις χωρίς αντιδράσεις δεν υπάρχουν. Από τους συνήθεις αντιδρώντες ανέμελους φοιτητές, συντεχνίες καθηγητών και υπαλλήλων των ιδρυμάτων, μέχρι βλαχοδήμαρχους, νοικοκύρηδες φοιτητόσπιτων, καφετζήδες, ντελίβερι και χασισεμπόρους των πανεπιστημιου-πόλεων που θα "θιγούν"...

Ας κοιταχτούμε όμως στον καθρέφτη κι ας είμαστε ειλικρινείς: το καθεστώς αυτό των 42 ιδρυμάτων σε 63 πόλεις δεν ήταν βιώσιμο. Κάτι έπρεπε να γίνει.

Κάποιοι άνθρωποι θα ξεβολευτούν, θα μετακινηθούν σε άλλα κτίρια, θα υπάρξει αρχικά μια αναταραχή, μια μεταβατική κατάσταση.  Δεν μπορεί να σκοντάφτουμε στη μετακίνηση από το ένα κτίριο στο άλλο ή από τον επάνω όροφο στον κάτω, ούτε από κοντικές πόλεις.

Οι αλλαγές που θέλει η χώρα δεν αφορούν πάντα τους "άλλους"...

Όταν φτιάξουμε παιδεία ανταγωνιστική με την Ευρώπη, τότε ας κάνουμε ξανά αυτήν την κουβέντα.

Το στοίχημα είναι σίγουρα φιλόδοξο, αλλά η επίτευξη του είναι στο χέρι μας!