Έρχονται δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και όλοι σχεδόν οι υποψήφιοι που συμμετέχουν στους συνδυασμούς δηλώνουν ανεξάρτητοι. Ποιόν προσπαθούν να πείσουν τελικά;
Υπάρχουν άραγε άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι πολλοί υποψήφιοι είναι ανεξάρτητοι; Πώς είναι δυνατόν να είναι κάποιος ανεξάρτητος, όταν έκανε αγώνα μέσα στο κόμμα του, φανερό και υπόγειο, για να προκρίνουν την υποψηφιότητα του;
Και μετά έρχεται η δήλωση: "είμαι ανεξάρτητος αλλά με υποστηρίζει το τάδε κόμμα". Αναζητείται λοιπόν από πολλούς σκεπτόμενους ψηφοφόρους ένας εξαρτημένος υποψήφιος...
Γιατί; Μα διότι θα είναι πιο αληθινός και δεν θα δουλεύει τους ψηφοφόρους ως προς την βιτρίνα του. Δεν αφήνεται ο ψηφοφόρος να σκεφθεί την περίπτωση "αντιδρώ και δεν ψηφίζω" ή "αντιδρώ και μαυρίζω", "αντιδρώ και το δείχνω έμπρακτα" . Κατευθύνεται με έμμεσο τρόπο να μην σκέφτεται ελεύθερα, αλλά να σκέφτεται έτσι όπως κάποιοι επιθυμούν και βολεύονται.
Στο ερώτημα των γκαρσονιών τι θα πιείτε, μπορούμε να απαντήσουμε και πολύ εύκολα τίποτα. Στο δίλημμα όμως, κρασί ή μπύρα, ασυνείδητα επιλέγουμε ένα από τα δύο. Δύσκολα λέμε τίποτα έτσι...
Άλλωστε παίζει και η συσπείρωση του κόμματος. Συσπείρωση για το καλό τίνος; Του λαού; Του ψηφοφόρου; Ή του βολεψάκια;
Και δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι όλοι οι υποψήφιοι τρέχουν να προσφέρουν στον τόπο. Διότι υπάρχει κανένας που να προσφέρει αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του; Μάλλον το αντίθετο πρέπει να συμβαίνει αν σκεφθούμε πόσοι πολλοί άρχισαν να μας θυμούνται τελευταία. Ήταν τόσοι πολλοί αυτοί που μας σκέφτονταν και μας αγαπούσαν και δεν το ξέραμε τόσο καιρό;
Λέτε να υπάρχουν τόσοι πολλοί εθελοντές Σαμαρείτες γύρω μας, που με κάθε τρόπο επιζητούν να προσφέρουν στον διπλανό τους αφιλοκερδώς και εμείς οι κακόβουλοι σκεφτόμαστε πονηρά, με το συμφέρον στην πρώτη γραμμή;
Πρέπει να λήξει η τακτική του παραμυθιού. Πρέπει ν' αλλάξει η χώρα πρόσωπο και φυσικά οι εκάστοτε υποψήφιοι καλό είναι να σταματήσουν τα μεγάλα ΘΑ και να προσγειωθούν στο σήμερα και στην αναγκαία πρακτική βελτίωσης της ποιότητας ζωής των δημοτών. Ναι στα νέα σχέδια αλλά με δυνατότητες άμεσης υλοποίησης, όχι σχέδια που θα υλοποιούνταν τις πρώτες 100 μέρες να μην έχει λυθεί μετά από δύο τετραετίες.
Ο κόσμος έχει ανάγκη από υλοποιήσιμα και χειροπιαστά πράγματα. Έχει ανάγκη από λύσεις των καθημερινών προβλημάτων του κι όχι από παραμύθια που βάφουν ουρανούς. Έχει ανάγκη από ανθρώπους που έχουν όρεξη για δουλειά και έχουν και φυσική δυνατότητα και αντοχή να δουλέψουν.
Έχει σε τελική ανάλυση ανάγκη από ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο, κι όχι τις καρέκλες και τους θρόνους. Έχει ανάγκη από όσους μπορούνε να προσφέρουν κάτι όντας επιτυχημένοι οι ίδιοι κι όχι από αργόσχολα κομματόσκυλα που θέλουν να τονώσουν την ματαιοδοξία τους.
Έχει ανάγκη ο ψηφοφόρος από ανθρώπους αληθινούς, ξεκάθαρους, έστω και μερικώς εξαρτημένους από κόμματα και χρώματα αφού στην χώρα μας δεν προχωρά κανείς εκτός.
Έχει ανάγκη από ανθρώπους που "είναι" κι όχι που "φαίνονται"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου