ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΚΑΠΝΙΣΤΗΣ...

Από ένα χωρίο των Κεραμιών κατέβηκε στο νοσοκομείο ο Στρατιδοστελής να κάνει εξετάσεις για έναν ελαφρύ μα επίμονο πόνο που ένοιωθε για μέρες στο γόνατο, μετά από πέσιμο στην μαδάρα.

Ένα κουλούρι έτρωγε όταν έφτασε στην πόρτα του νοσοκομείου και για να μην τον δούνε οι γιατροί να τρώει την ώρα της εξέτασης, έβαλε το υπόλοιπο που κρατούσε, κάτι λιγότερο από το ένα τρίτο του κουλουριού μαζεμένο στο στόμα του, όπως προχωρούσε στον μακρύ διάδρομο.

Μερικά σπυριά σισάμι όμως του κάτσανε στον λαιμό όπως ήταν μπουκωμένος, με αποτέλεσμα να ξεροβήχει συχνά - πυκνά για να τα ξεκολλήσει, μα κείνα επιμένανε και κρατούσανε καλά εκεί που ήταν σφηνωμένα...

Νεόκοπο γιατρουδάκι τον είδε όταν μπήκε στην αίθουσα αναμονής και κοιτάζοντας τον αφ΄υψηλού του είπε:

- Να το κόψεις το τσιγάρο παππού, δεν βλέπεις πως βήχεις συνέχεια εξαιτίας του...

- Δεν κάπνισα ποτέ μου παιδί μου, είπε ο Στρατιδοστελής στο νεαρό γιατρουδάκι, πράγμα που ήταν αλήθεια, μια ζωή ορεισίβιος και μοναχός του στα βουνά, που να το γυρεύει το τσιγάρο εκεί πάνω, μα ο άλλος επέμενε να τον προσβάλλει μπροστά στον κόσμο που τους κοίταζε...

- Άστα αυτά παππού από μένα, μόλις σε είδα κατάλαβα πως καπνίζεις αρειμανίως, θα κάνεις σίγουρα τρία πακέτα τη μέρα, σου έβγαλε το κακό στον λάρυγγα, στο τέλος θα σε ξεκάνει το τσιγάρο και θα πας πριν την ώρα σου...

Τότε ήταν που του έριξε τον πρώτο πάσπαλο ο Στρατιδοστελής του επιστήμονα...

Κατάλαβε τη επιστημοσύνη του νέου που σίγουρα θα "σπούδασε" ιατρική σε καμιά Βουλγαρία ή Ρουμανία και πήρε πτυχίο κι αυτός ανάμεσα σε πολλούς άλλους, δίνοντας 2 τενεκέδες λάδι σε πεινάλες καθηγητές, που τώρα το έπαιζε ειδικός στους χωριάτες κι έβγαζε επιτόπου διαγνώσεις επί αγνώστων, χωρίς να τους ρωτήσει καν γιατί ήρθαν στο νοσοκομείο...

Ακολούθησαν και δεύτερος και τρίτος κι αρκετοί πάσπαλοι ακόμη στον καφά του του γιατρουδάκου που το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να σκύφτει και να σκούζει ενώ τον καταχέριαζε ο άλλος με τις τριχωτές και γερές χερούκλες...

Όταν βαρέθηκε να του κολλά, τον παράτησε και γύρισε να φύγει προς αναζήτηση καλύτερου και ειδικότερου γιατρού, κουτσαίνοντας ακόμη ελαφρά, μουρμουρίζοντας μέσα από τα δόντια του:

- Που σε βρήκα κι εσένα επιστήμονα να μου βγάλεις από το σισάμι τον καρκίνο, χωρίς να έχω φουμάρει ποτέ μου όπως λες...

Και πιο δυνατά να τον ακούσουν όλοι οι παραβρισκόμενοι:

- Που να είχα και πράμα σοβαρό και να έπρεπε να με εξετάσει κιόλας τούτος!!!