ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ...

Ένας δολοφονημένος νέος δημοσιογράφος προχθές, τρείς αδικοκαμένοι υπάλληλοι μιας τράπεζας πρόσφατα, ένας άνανδρα δολοφονημένος αστυνομικός λίγο παλαιότερα, μια Αθήνα καμένη, λεηλατημένη, κατεστραμένη από μισθοφόρους του θανάτου...

Δολοφόνοι στυγνοί, χωρίς ερείσματα στην κοινωνία, χωρίς ιδεολογικά άλλοθι, με άνανδρο τρόπο δράσης καθώς ακόμη κι ο κώδικας του κυνηγού απαγορεύει, να παραμονεύεις και να σκοτώνεις θήραμα στην πηγή ή όταν κοιμάται, προκαλούν, θυμώνουν κι εξοργίζουν, όποιον διατηρεί ακόμη στοιχεία ανθρωπιάς...

Εδώ κανένας σκοπός δεν αγιάζει τέτοια μέσα.

Κανένας άνθρωπος δεν δικαιολογεί τέτοιες ενέργειες, εξ ονόματος οποιουδήποτε συμφέροντος ή προσεχούς αποκάλυψης...

Κανένας νόμος δεν μπορεί να καταστείλει ελευθερίες των πολιτών, όταν ο νομοθέτης δεν έχει πλήρως διαφοροποιηθεί, συλλάβει και τιμωρήσει παραδειγματικά, όχι απλά τους συνήθως αναλώσιμους επιχειρησιακούς δράστες, αλλά για μια φορά και τους ηθικούς δράστες, εντολείς και χρηματοδότες τέτοιων πράξεων...

Αυτοί οι τελευταίοι είναι άλλωστε που αποτελούν την απειλή για την δημοκρατία.
Και μπορεί με τέτοιες ενέργειες να περιμένουν σκυμμένα κεφάλια από τα φοβισμένα προβατάκια. Ο μέσος Έλληνας δυστυχώς είναι αρκετά ραγιάς, για το ατομικό του συμφέρον βέβαια. Σου λέει "να είμαι ασφαλής, να μην είμαι επικίνδυνος, να είμαι ελεγχόμενος, να πιάσω κανένα κόκκαλο που θα πέσει από το τραπέζι", για τα παιδάκια του πάντοτε...

Από την άλλη όμως θα προκαλέσουν και ανάλογες αντιδράσεις από κάποιους άλλους, που σε αντίθεση με τον προχθεσινό πρώην "ρεπόρτερ" της τηλεοτπικής ανθρωποφαγίας (συν το ότι η επισκεψιμότητα του blog που διατηρούσε ήταν υπερβολικά μεγάλη, άρα μεγάλη υποβολή των μαζών) δεν συμβιβάζονται με εκβιασμούς, δεν περιμένουν τίποτα από πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα αφού δεν είναι υπάλληλοι τους και θα κάνουν ότι μπορούν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους έναντι όσων την υπονομεύουν...