Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΤΣΙΦΟΥΤΙΑ...


Γεμάτη ήταν η καφετέρια στην πλατεία του καλοκαιρινού τουριστικού προορισμού. Λόγω κυρίως της θέσης της κι όχι της εξυπηρέτησης ή των εδεσμάτων της...

Όλοι οι πελάτες κάθονταν στο μπροστινό μέρος με θέα τον δρόμο, που έσφυζε από κίνηση. Κανείς όμως δεν έμπαινε να καθίσει στα δυό τραπεζάκια που είχαν τοποθετήσει στο πίσω μέρος στη βεράντα, αθέατα σχεδόν από τον δρόμο και την είσοδο, σημείο με πανοραμική θέα σε ένα...πάρκινγ και κάπου στο βάθος του ορίζοντα η θάλασσα...

Αυτό εκνεύριζε τον ιδιοκτήτη του καταστήματος, που κουνώντας το κεφάλι του και κοιτώντας προς τα 2 άδεια τραπεζάκια μονολογούσε:

- Κρίμα τα λεφτά που έδωκα να φτιάξω τον χώρο!!!

Μουρμουρίζοντας δυό φορές το λεπτό τη παραπάνω φράση, πηγαινοερχόταν στο μαγαζί. Παράβλεπε επίτηδες τα 20 τόσα τραπεζάκια μπροστά που ήταν φίσκα από πελατεία, ούτε καρέκλα άδεια...

Γιατί ο νέος με τα προσόντα του Forest Gamp (εκτός το τρέξιμο και το πίγκ - πόγκ) ήθελε να κονομήσει κι από τα έξτρα δυό τραπεζάκια, που απεθύνονταν ίσως σε ζευγαράκια που ήθελαν ν΄απομονωθούν και ν' αρχίσουν τα γλυψίματα δημοσίως, ή σε αγοραφοβικούς, μα κανείς άλλος δεν θα προτιμούσε να καθίσει εκεί...

Δεν του ήταν αρκετά τα μετρητά που του μάζευε ο γέρος του, άγρυπνος στο ταμείο μέρα - νύχτα μην χάσει κανένα δίφραγκο και δεν καταγράψει κέρδη...Ήθελε μερικά τάληρα παραπάνω, από το μαγαζί - χρυσωρυχείο που βρήκε έτοιμο σε καλή θέση...

Επικαλείται τη διεθνή οικονομική κρίση, όπου αντί για 150.000 ευρώ θα κερδίσει μόνο 120.000 την φετινή τουριστική σεζόν.

Όπου όλα θα πάνε σε καταθέσεις κι αγορά μεριδίων στη τοπική συνεταιριστική τράπεζα πάραυτα, ούτε ένα χιλιάρικο έστω δεν θα πάει σε περιττή κατανάλωση. Μέχρι ν' αποφασίσει κάποιος καπάτσος από κεί να την κάνει για Λατινική Αμερική με τα εκατομμύρια και να στέκει το χαζό στο δρόμο να αναρρωτιέται πως και γιατί και που πέταξαν τα λεφτά "μου"...

Τι να πάρει ο νέος που η τύχη του δούλευε μα όχι το μυαλό του, να τα ξοδέψει;

Μήπως θα μπεί σε καλό μαγαζί να πάρει φίνα ρούχα, ν' αντικαταστήσει τη μοναδική μπλούζα που έχει και φορά χειμώνα - καλοκαίρι;

Μήπως θα πάρει καινούριο αμάξι ν' αντικαταστήσει το χιλιάρι 15ετίας που έχει και σπάνια κυκλοφορεί; η βενζίνη κοστίζει και συνεχώς ανεβαίνει...

Πού να πάει άλλωστε που τον ξέρουν για παθολογικό τσιφούτη και δεν τον καλούνε πουθενά σε συνάξεις, αφού δεν πρόκειται να κεράσει ποτέ, ούτε είναι ο τύπος που θ' ανάψει το κέφι...

Ή θα βρεί γυναίκα να κάνουν ερωτική σχέση, που όταν συζητά με καμμιά της μιλά για την προβατίνα που τρώει χορταράκι, αντί για το πουλί του που θέλει τάισμα επειγόντως...

Ή θα πάει κανένα ταξίδι το φθινόπωρο που πέφτει ο τουρισμός, να δεί κι άλλο μέρος παραπέρα, που η μόνιμη δικαιολογία του είναι "τι γυρεύω εγώ τώρα στην Θεσσαλονίκη"... ή την Πάτρα ή τα Ιωάννινα ή τα νησιά ή οπουδήποτε αλλού του αναφέρει κάποιος πιθανό προορισμό εντός ή εκτός συνόρων...

Όμως αυτός ο άνθρωπος σακκιάζει πάνω από 100.000 ευρώ εισόδημα για μερικούς μήνες δουλειά, που άλλοι την κάνουν.

Αρκετά καλό ποσόν για κάποιον που ούτε σπούδασε ούτε παντρεύτηκε να έχει οικογένεια κι ανάγκες.

Σάμπως η εξυπνότερη αδελφή του που σπούδασε τι απόγινε; Δασκάλα σε σχολείο της επαρχίας...Και ο γαμπρός το ίδιο. Μαζί πιάνουν το 1/4 του εισοδήματος του και άμεσα φορολογητέο στη πηγή...

Πουτάνα τύχη που πάνε τα λεφτά!

Άντε μετά εσύ να συμμετέχεις σε διαγωνισμούς και stage να σε δουλεύουνε, ή να κάνεις οικογενειακώς αμέτρητα τάματα στον άγιο Μαλακογιάννη μπας και δεήσει να σε κάνει αγροφύλακα να φας ένα κομμάτι ψωμί και να σε φθονούνε κιόλας οι υπόλοιποι άφραγκοι για τη "καλή σου τύχη να διοριστείς"...

Να έχει το μόμολο άφθονα τα φράγκα και τον χρόνο και να μην έχει θέληση να ξοδέψει ένα ελάχιστο ποσόν για τον εαυτό του, να διασκεδάσει λιγάκι τη μιζέρια του!

Να φεύγει η ζωή του και ν' ασπρίζουν τα μαλλιά. Να τα φυλά λέει για τα γεράματα, κάτι που εννοεί την ώρα που θα ψοφήσει, ούτε χρόνο νωρίτερα...

Λυπάται να ξοδέψει μερικά χιλιάρικα από το κομπόδεμα, που τα νοιώθει σαν κομμάτια δικά του...

Έχουνε ρε ψυχή μερικά τυπωμένα χαρτάκια; Ή του έγινε πεποίθηση πως η ρημάδα η ζωή του δεν αξίζει ούτε τόσα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: