ΜΑΝΑΔΩΝ ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΣΙΑ...

Η υπερπροστασία που πολλές μανάδες δείχνουν στα παιδιά τους θεωρείται πράγματι μια στιγμιαία "ασπίδα". Μακροπρόθεσμα όμως, στερεί απ' αυτά την ευκαιρία να μάθουν να χειρίζονται (και να διαχειρίζονται) δύσκολες καταστάσεις της καθημερινότητας.
Αυτό καταλήγει σε μια "αναπηρία" που τα συνοδεύει στην κατοπινή ζωή τους...

Κάθε μαμά, απλή, αυταρχική ή υπερπροστατευτική, ό, τι κάνει το κάνει «για το καλό» του παιδιού της-όπως, φυσικά, αυτή το εννοεί. Λησμονούν όμως οι περισσότεροι πως ό,τι εμείς πιστεύουμε ως καλό για το παιδί, για το ίδιο μπορεί να είναι...μαρτύριο!

Τα παιδιά «μαθαίνουν» απ' τις αυστηρές μανάδες τους:
- να εκτιμούν μια... τέλεια εργασία:
«- Αν θέλετε να σκοτωθείτε οι δυο σας, πηγαίνετε έξω! Μόλις καθάρισα το σπίτι!»

- να θρησκεύονται:
«- Κάνε το σταυρό σου να βγουν οι λεκέδες απ΄το χαλί, γιατί αλίμονό σου!»

- να ταξιδεύουν στο χρόνο:
«- Για, να σου πω! Δεν θα περιμένω αιώνες για να συμπεριφερθείς όπως πρέπει...»

- να είναι λογικά: «- Είπα πως αυτό είναι, και τέρμα!»

- να είναι προνοητικά: «- Να φοράς καθαρά εσώρουχα! Τι θα πουν οι άνθρωποι στο νοσοκομείο, αν χρειαστεί να σε πάμε;»

- να αντιλαμβάνονται τις... αντιθέσεις:

«- Μη συνεχίζεις να κλαουρίζεις γιατί θα σου αστράψω μία που θα σε κάνει πραγματικά να κλαις!»

- να υποκρίνονται:

«- Σου το 'πα εκατό χιλιάδες φορές, να μην υπερβάλλεις στις κρίσεις σου!»

- να αναγνωρίζουν τον «κύκλο» της ζωής:

«- Μη ξεχνάς πως εγώ που σε γέννησα, εγώ θα σε σκοτώσω!»

- να εκτιμούν συμπεριφορές: «- Σταμάτα πια να συμπεριφέρεσαι, όπως ο πατέρας σου»!

- να αναλογίζονται την καλοτυχία τους:

«- Υπάρχουν εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο που δεν έχουν τους γονείς που έχεις εσύ»!, κ.λπ.

Αργότερα, όταν τα παιδιά γίνουν κι αυτά γονείς, θυμούνται πολλά απ' όσα έζησαν. Πότε; Όταν συνειδητοποιήσουν πόσο άδολα και ειλικρινά τα νοιάστηκαν οι "αυστηρές" μανάδες τους. Κι ακόμα, όταν συγκρούονται με τις δικές τους συμπεριφορές προς τα παιδιά τους.
Κι όταν βυθίζονται στα δικά τους modus vivendi, ε, τότε κάνουν πολλές αναφορές στο παρελθόν...