ΠΟΝΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣΙΤΟΣ...

Υπήρξε πριν αρκετά χρόνια μια περίοδος μερικών μηνών που μοιραζόμουνα μέρος από το φαί μου μ' ένα κατοικίδιο, που αν και δεν είναι σπάνιο στα σπίτια, δεν προσελκύει δα και τη συμπάθεια των ανθρώπων: έναν ποντικό.

Μετά την πολύ έντονη τότε γυμναστική μου (με δικό μου εξοπλισμό πάντα, αν και γυμνάζομαι από 16 χρονών καθημερινά, πέρασα μόνο ένα χρόνο σε γυμναστήριο, πεταμένα λεφτά τέτοιοι χώροι), χρειαζόμουνα αμέσως ένα συμπλήρωμα διατροφής με υψηλή θρεπτική αξία. Όπως γνωρίζουν όσοι τα χρησιμοποιούν, τα συμπληρώματα συμβάλλουν στον οργανισμό μόνο τις πρώτες βδομάδες της χρήσης τους, μετά τα συνηθίζει και δεν έχουν καμμιά επίδραση αν δεν διακοπούν κι αρχίσουν πάλι με νέο κύκλο μετά από μερικές βδομάδες, ότι κι αν λένε οι κατασκευαστές τους στις διαφημίσεις.

Σαν εναλλαγή στα συμπληρώματα σε σκόνη που χρησιμοποιούσα τακτικά, είχα φτιάξει μια δική μου συνταγή:

Ανακάτευα στο μπλέντερ ένα κύπελο γάλα με 2 αυγά, πρόσθετα δυο κουταλάκια ζάχαρη και μια κακάο, όπου με δυνατό ανακάτεμα γινόταν ένα παχύρευστο θρεπτικό κοκτέιλ που τόπινα μονορούφι αμέσως. Τα καλοκαίρια το εμπλούτιζα με μια φέτα πεπόνι και λιγότερο γάλα.

Απο τ' αυγά έβαζα μόνο τα ασπράδια τους, έκανα μια μικρή τρύπα στην στενή τους άκρη κι άδειαζα τα ασπράδια στο μπλέντερ πετώντας το υπόλοιπο του αυγού...

Αυτόν τον χαρακτηριστικό ήχο του προσεκτικού σπασίματος του τσοφλιού του αυγού περίμενε ο οικόσιτος ποντικός για να ετοιμαστεί για το δικό του γεύμα. Αφού έφτιαχνα κι έπινα εγώ το δικό μου και καθάριζα το μπλέντερ, συνήθως καθόμουν στο άλλο δωμάτιο και διάβαζα στ' Αγγλικά το τεύχος του μήνα του "Muscle and Fitness" του καλύτερου διεθνώς περιοδικού για άσκηση και διατροφή που κείνο τον καιρό ερχότανε κάθε πρώτη του μηνός στην πόρτα μου κατευθείαν από τον εκδότη του...

Τότε ήταν που από την μισάνοιχτη πόρτα της κουζίνας έβλεπα τον ποντικό να πηγαίνει προς την τσάντα που βάζαμε τα σκουπίδια και να τρώει τα κατάλοιπα από τ' αυγά αφού έσπαζε με το μουστρί του τα τσόφλια περισσότερο! Κάθε μέρα την ίδια ώρα, κατά τις 11.00πμ αφού προτιμώ να γυμνάζομαι πρωί, τρώγαμε με διαφορά 10΄ το πρόγευμα μας...

Όπως εγώ έπαιρνα κιλά συμπαγούς μυϊκής μάζας που διατηρώ ως σήμερα, και ο ποντικός του σπιτιού νετσούλωνε με τα αυγά κι έφτασε γρήγορα το μέγεθος μισού κάτη περίπου...Συμπλήρωνε τη διατροφή του με ότι άλλο έβρισκε στα αποφάγια το μεσημέρι, την ώρα που κοιμόμουν και δεν τον έβλεπα. Νερό δεν ξέρω που έβρισκε, απαραίτητο για να χωνευτεί τόση πρωτείνη...

Δεν τον εμπόδισα ποτέ να βοσκηθεί κι αυτός, ούτε καν έψαξα να βρώ την τρύπα του να τον ξεκάνω. Ούτε όμως κι αυτός παρέκκλινε της πορείας του τρύπα - τσάντα με σκουπίδια, δεν τριγύριζε στην κουζίνα ούτε έμπαινε ποτέ στ' άλλα δωμάτια του σπιτιού...

Ψόφησε ή πήγε αλλού όταν γκρεμίσαμε το παλιό σπίτι για να κτίσουμε το σημερινό.

Ποντικό ή άλλο οικόσιτο τώρα δεν έχω. Διατηρώ την συνήθεια της τακτικής άσκησης της καθημερινές, αν και μετατοπίστηκε πολύ πιο πρωί, γύρω στις 7.00πμ και με λιγότερη ένταση και διάρκεια τώρα, να έχω ελεύθερη την υπόλοιπη μέρα.

Μα αν αποκτήσω ζώο, θα τρώει ότι κι εγώ. Μην περιμένει αγοραστή τροφή, που βλέπω σε μεγάλες οικιλίες και ποσότητες στα super market...Εκείνου του οικόσιτου τότε, του ήταν υπερ-αρκετή όταν ζούσε με ανθρώπους. Δεν το άκουσα ποτέ να παραπονιέται ή να την σνομπάρει όπως οι σκύλοι το σκέτο ψωμί σήμερα!