Η ΕΠΙΛΕΚΤΗ...

Από την σειρά "ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΑ":

Στον στρατό ήθελε να πάει η Τόνια. Όχι όμως να υπηρετήσει θητεία όπως θάπρεπε κανονικά και για τις γυναίκες για να κερδίσουν ισότητα σε καθαρά αντρικό "προνόμιο", μα να γίνει μόνιμο στέλεχος.

Όχι τόσο για την πατρίδα και τα ιδανικά της όσο για να έχει σίγουρο μισθό από νωρίς για τα λούσα της, να βάφει τα μαλλιά και τα νύχια κάθε τρείς μέρες, να πάρει μοδάτο αυτοκινητάκι και να καλύπτει τα έξοδα για φούμαρα και ποτά κάθε βράδυ, όπως κάνανε και τόσες άλλες που λόγω εμφάνισης γίνανε υπάλληλοι σε καφετέριες και μαγαζιά.

Τέτοια θηλυκή εμφάνιση κι εμφανή προσόντα η Τόνια ποτέ δεν είχε...

Μην έχοντας καμμιά ελπίδα να εισαχθεί στην σχολή Ευελπίδων, ούτε και στην ΣΜΥ, τράβηξε αναγκαστικά τον άλλο δρόμο που έμενε, εκείνον του επαγγελματία οπλίτη, που φαινότανε κι απλούστερος...

Τώρα πως να την πάρουνε στο στράτευμα αφού ήτανε σαν κωλοκουβάρα, με ύψος που δεν ξεπερνούσε κατά πολύ ένα G3 με ξιφολόγχη και χοντρή, γελοίο θέαμα στην παράταξη του λόχου κι ακόμα χειρότερο και τραγικό σε συνθήκες μάχης.

Ο στρατός απαιτεί προσωπικό ικανό ν' ανταπεξέλθει στην αποστολή του, δεν είναι άσυλο για μαλθακούς χοντροκώληδες, αδύναμους κοκκαλιάρηδες ή κάθε είδους παράουρο που δεν έχει που αλλού να τρυπώσει για να επιβιώσει.

Το ξέρανε καλά οι καραβανάδες που την απορρίψανε αρχικά, γι' αυτό βάλανε και κανόνες με τα ελάχιστα σωματικά προσόντα όσων θέλουν να καταταγούν σαν μόνιμα στελέχη...

Κανόνες που δεν ισχύουν για όλους, ιδίως για αυτούς που διαθέτουν χαρτί από τον άγιο Μαλακογιάννη και αυτός τέτοια χαρτιά που δεν του κοστίζουν τίποτα, μοιράζει απλόχερα σε όσους/ες προστρέχουν στη χάρη του. Το ίδιο έκανε και η οικογένεια της Τόνιας, όσο πιο πολλοί παρουσιαστούνε να κάνουνε τάμα και να βοηθηθούν τόσο ευκολότερα ευνοούνται, έναντι μελλοντικών ψήφων εννοείται από το πολύτεκνο σόι...

Έτσι βρέθηκε με την στολή του υποδεκανέα η Τόνια. Μεγάλο άλμα για το σόι της, από βοσκαρούδα καραβανού, στα μάτια τους ίδια η στολή με αυτή του στρατηγού, κάτι στους ώμους είχε παραπάνω μα δεν ήξεραν τι συμβόλιζαν στο χωριό τους...

Δεν ξέρω πως τα κατέφερε στην εκπαίδευση, ήθελα όμως να την έβλεπα να περνά στίβο μάχης φορτωμένη εξοπλισμό. Η υπόλοιπη παραμονή της στον στρατό δεν έχει ενδιαφέρον για κανέναν, δεν διαφέρει από τόσες άλλες θλιβερές ιστορίες των ΕΠΟΠ:

Προδομένα όνειρα, αγγαρείες, κούφιες προσδοκίες για υψηλής τεχνολογίας εξοπλισμό, σκοπιές, καψώνι από τους "γνήσιους" στολισμένους των παραγωγικών σχολών...

Στις μεταθέσεις όμως δεν μπόρεσε να την συνδράμει ο άγιος Μαλακογιάννης όπου κατέφυγε σύντομα για δεύτερο τάμα, η χάρη του ευτυχώς δεν φτάνει μέχρι τον Βαγγέλη του ΥΠΕΘΑ, έτσι ακολουθούσε τους άλλους σε συνοριακές μονάδες και νησιά, αντί να τη βγάλει κάπου κοντά να βλέπει τους δικούς της κάθε μέρα, θέλει δεν θέλει συμμορφώθηκε με τις διαταγές...

Μόνο για τον τακτικό μισθό, την ασφάλιση του δημοσίου και τη στολή να καμαρώνει στο χωριό...

Αμάξι όμως ολοκαίνουριο πήρε η Τόνια αμέσως με τα πρώτα της λεφτά. Βρέθηκε κι ένας σαβουρογάμης να της κάνει τον εραστή, αφού είχε βολευτεί τάχα η μέλλουσα γυναίκα του στο ελληνικό στράτευμα και θάπαιρνε γαλόνια μέχρι τον καταληκτικό βαθμό του αρχιλοχία...