Μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες των μεταπολεμικών ετών που είδαν οι ελληνικές θάλασσες εκτυλίχτηκε στα ανοιχτά του Αιγαίου κοντά στη βραχονησίδα Φαλκονέρα, για να βυθίσει στην οδύνη τα Χανιά αλλά και όλη την Ελλάδα, που θρήνησαν το χαμό των εκατοντάδων ανθρώπων.
7 Δεκεμβρίου 1966, ώρα 7 μ.μ., λιμάνι Σούδας Χανίων.
[Το σκαρί που μετονομάστηκε σε ΗPAKΛEION γεννήθηκε Δεκέμβρη και πέθανε Δεκέμβρη. Μεταξύ του 1949 και του 1966 μεσολαβούν 17 χρόνια. Τόσα έζησε. Ναυπηγήθηκε στα σκωτικά ναυπηγεία Fairfield. Ονομάστηκε LEICESTERSHIRE. Ανήκε στην αγγλικών συμφερόντων Bibby Lines και αγοράστηκε από την Ατμοπλοΐα Αιγαίου Αδελφών Σ. Τυπάλδου το 1964, αρχές 1965.
Μέσα σε διάστημα ελάχιστων μηνών έγιναν οι απαραίτητες μετατροπές (γκαράζ, χώροι υποδοχής, πλαϊνές μπουκαπόρτες κ.ά.) και από φορτηγό/ποστάλι έγινε επιβατηγό/οχηματαγωγό.]
Το επιβατηγό/οχηματαγωγό πλοίο "Ηράκλειον" με προορισμό τον Πειραιά, είναι έτοιμο να αναχωρήσει κι ενώ οι καιρικές συνθήκες είναι πολύ άσχημες.Αφού απέπλευσε και ενώ αυτό έπλεε στην θαλάσσια περιοχή της Φαλκονέρας στο Μυρτώο Πέλαγος (κοντά στην Μήλο), μέσα σε υψηλό κυματισμό το "Ηράκλειον" αρχίζει και κλυδωνίζεται επικίνδυνα. Ένα φορτηγό ψυγείο προσκρούει με δύναμη στα πλαϊνά του πλοίου, καθώς έχει τοποθετηθεί εγκάρσια στο γκαράζ και χωρίς να έχουν ληφθεί όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα για την ασφαλή πρόσδεσή του.
Από τον πλευρικό καταπέλτη που υποχώρησε, το φορτηγό ψυγείο έπεσε στη θάλασσα η οποία και κατέκλυσε στη συνέχεια όλο τον χώρο των οχημάτων. Μετά την έξοδο του φορτηγού ψυγείου στην θαλασσα, το πλοίο ήλθε πάλι στην θέση του και αιωρείτο στην επιφάνεια της θάλασσας, χωρίς μηχανές, με μόνο τις ηλεκτρογεννήτριες ασφαλείας σε ενεργεία για περίπου 15-20 λεπτά και κατόπιν λόγω της μεγάλης πλέον ελεύθερης επιφάνειας υδάτων που είχαν κατακλίσει το γκαράζ, το πλοίο άρχισε να παίρνει πολύ μεγάλες κλίσεις.
Στις 02.06 το πρωί της 8ης Δεκεμβρίου 1966, ημέρα Πέμπτη, ένα τραγικό σήμα SOS λήφθηκε από τις ραδιοτηλεγραφικές συχνότητες της Μεσογείου:
"SOS, από Ηράκλειον, στίγμα μας 36° 522 B., 24° 08 A., Βυθιζόμεθα".
Το πλοίο βυθίστηκε πρώτα με την πλώρη (κατά μαρτυρία ναυαγού), σε βάθος το οποίο υπολογίζεται στα 585 με 800 μέτρα. Από τους 73 ναυτικούς πλήρωμα του πλοίου και τους 191 επιβάτες σώθηκαν μόνο 46, (16 από το πλήρωμα και 30 επιβάτες), εκείνη την νύχτα σε 10 μόλις λεπτά χάθηκαν 217 ψυχές.
Ανάμεσα σ' αυτούς που χάθηκαν και η φοιτήτρια Αλκηστις Αγοραστάκη, που έσωσε πολλούς ναυαγούς, αλλά η ίδια τελικά πνίγηκε.
Πλοίαρχος του μοιραίου πλοίου ήταν ο Εμμανουήλ Βερνίκος, ο οποίος αν και ήταν ο πρώτος που έπεσε στην θάλασσα φέροντας σωσίβιο, όπως είπαν οι διασωθέντες, ποτέ δεν βρέθηκε ο ίδιος ή το πτώμα του.
Από τα θύματα, μόλις 25 σωροί περισυλλέχτηκαν για να κηδευτούν. Οι 47 διασωθέντες μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία του Πειραιά και της Αθήνας. Οι άλλοι χάθηκαν για πάντα ...
Η είδηση του ναυαγίου αμέσως έγινε γνωστή στα Χανιά, όπου κηρύσσεται 8ήμερο πένθος. Τα καταστήματα μένουν κλειστά, ενώ οι σημαίες κυματίζουν μεσίστιες. Σε ολόκληρη την Κρήτη και την Ελλάδα η συμμετοχή στο πένθος είναι πάνδημη.
Η 8η Δεκεμβρίου από τότε είναι μέρα πένθους για τα Χανιά. Το 1969 τέτοια μέρα πάλι, μια πολύνεκρη πτώση αεροπλάνου στην Κερατέα της Αττικής μ' επιβάτες από τα Χανιά, ήρθε να προστεθεί σαν τραγική σύμπτωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου