ΝΤΟΠΙΟΙ ΕΙΣΤΕ; ΚΑΘΙΣΤΕ ΠΙΣΩ...

Απογοητευμένος ο αρπακολλατζής "επαγγελματίας" του τουρισμού, μας είδε να πλησιάζουμε το μαγαζί του στο ενετικό λιμάνι, το μόνο στη σειρά με τα άλλα που διέθετε λίγα άδεια τραπέζια.

Φαινόταν να πηγαίνει χαμένη η πρόσκληση για ψαρομεζέδες κι ούζο, που μου απηύθυνε γνωστός μου κι ασχολούμενος με τον τουρισμό κι αυτός, που έχοντας τρελά κέρδη από το μαγαζάκι του με τουριστικά είδη μα ξοδεύοντας όλη την μέρα μέσα, καθισμένος στο ταμείο ήθελε μια ευκαιρία να πορίσει όξω, να μιλήσει και να ξεσκάσει για λίγο.
Να μάθει και νεώτερα ή καμιά ιστορία από μένα, ξέροντας πως εγώ δημιουργώ τα γεγονότα που με αφορούν, ενώ αυτός τα μαθαίνει κατόπιν εορτής και καθυστερημένα.

Κόντεψε να μας χαλάσει τη καλή διάθεση που δημιουργήσαμε με την προσδοκία ενός γευστικού απογεύματος και σούρουπου με εκλεκτούς μεζέδες και καλή κουβέντα, ο προχειρατζής της αρπαχτής.

Απογοητεύτηκε επειδή είμαστε ντόπιοι, τον ξέρουμε και μας ξέρει και δεν θα μπορούσε να παίξει το αγαπημένο του παιχνίδι της αισχροκέρδειας μαζί μας με τιμές "Ξ".
Απογοητεύτηκε επειδή οι μεζέδες που θα απαιτούσαμε ποιότητα ανάλογη της τιμής τους, ήταν απλά κατεψυγμένα κατάλοιπα ποιός ξέρει από πότε...

Απογοητεύτηκε επειδή δεν αρκούμασταν σε ψευτοφραπέδες ούτε πίναμε σκέτα, θέλαμε να συνοδεύσουμε το ουζάκι μας με ταιριαστά πιάτα, που καθόλου δεν ήξερε να φτιάχνει, ούτε να ξοδέψει χρόνο στην κουζίνα να τα ετοιμάσει όπως πρέπει, θα προτιμούσε να μας έφερνε μπύρες με ...φυστίκια όπως στους Ολλανδούς δίπλα, που χάσκανε ξέχειλοι από το κίτρινο υγρό από τα άφθονα άδεια μπουκάλια στο τραπέζι τους.

Απογοητεύτηκε επειδή θα καθόμασταν αρκετή ώρα αφού δεν βιαζόμασταν να φάμε αμάσητα και να φύγουμε, μην μπορώντας να χρησιμοποιήσει το τραπέζι μας σε άλλους.

Δεν μας γούσταρε καθόλου επειδή δεν είμασταν τουρίστες, τα καθημερινά θύματα του για 3 μήνες το καλοκαίρι...

Το αποκορύφωμα της μαλακίας του ήταν όταν μας είπε με εμφανή την απέχθεια του, να καθίσουμε σέ ένα πίσω τραπέζι, αφήνοντας τα μπροστινά με την ανοιχτή θέα ελεύθερα, μπας και τα γκαρσόνια του που παρενοχλούσαν επιμόνως τους περαστικούς τουρίστες, κατάφερναν επιτέλους και παράσερναν κάποιους να καθίσουν, κατά προτίμηση τους πολυμελείς παρέες και να δείχνουν εύποροι και καλοταϊσμένοι...

Αρνούμενοι να κάτσουμε στο βάθος αφού υπήρχαν τραπέζια ελεύθερα μπροστά και γωνιακά σε καλά σημεία για παρατηρήσεις και παραξενεμένοι με την περίεργη στάση του να μας υποδείξει που να κάτσουμε και τι θα βλέπουμε, τον αφήσαμε τον μίζερο απατεώνα να φυλάει την άδεια του πρώτη σειρά και με ένα "ούτε τώρα ούτε ποτέ", προχωρήσαμε αρκετά παραπάνω να βρούμε μέρος να κάτσουμε μα ανταμοιφθήκαμε εντέλει με αυτό που ζητούσαμε, στο τραπέζι που θέλαμε και ο μάγειρας ήξερε τι μας ευχαριστούσε και το έφερνε πρόθυμα κι αγόγγυστα.

Επειδή δεν ήταν στο επίκεντρο της τουριστικής ζώνης...

Όσο για τον προηγούμενο απατεώνα αρπακολλατζή, δεν πτοήθηκε καθόλου από τη φυγή μας, ούτε κέρδη θα έχασε αφού παρόλα τα άδεια του τραπέζια απασχολούσε αρκετά άτομα προσωπικό, άρα κάποιες ώρες/μέρες θα κατέφερνε να τα γεμίζει, με αυτούς που προτιμούσε και σε τιμές που τον βόλευαν.