ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ...

Σε ξέρω καλά εσένα. Σε βλέπω εδώ κάθε μέρα, χρόνια τόσα που βαρέθηκα τη φάτσα και το τομάρι σου. Αυτό το τομάρι που ρίχνεις ξερό στην καρέκλα, μετά από μιά ακόμη ανούσια μέρα σου.

Βαρέθηκα και σιχάθηκα και σένα και τους όμοιους σου που συγκεντρώνεστε καθημερινά, δεν έχετε αλήθεια τόπο άλλο να πάτε μια φορά;
Τόσες εκδηλώσεις γίνονται, τόσα πανηγύρια, εσείς ακούνητοι εδώ. Τόσο σας λείπω να αναπληρώνω τη χαμένη ζωή σας;

Θα πεις ποιός θα σας καλέσει ποτέ, ποιός θέλει την παρουσία σας και τη συμμετοχή σας οπουδήποτε, αφού ξέρει πως δεν θα κερδίσει το κελεπίρι...

Μίζερα και κακορίζικα ανθρωπάκια ήσασταν πάντα, περάσατε τη ζωή και δεν την αγγίξατε παρά ελάχιστα.
Η διαδρομή σας δουλειά - καφενείο - σπίτι - γκρίνια από τη σαβουρο-γυναίκα που φορτωθήκατε - ύπνος και ξανά αύριο ο ίδιος ατέρμονας κύκλος.

Δουλειά με λίγο εισόδημα, νοικιασμένη σε κάποιο αφεντικό ή στριμωγμένη σε κάποιο μικρομάγαζο, οι μεγάλες business ήταν για τους "άλλους" λέγατε πάντα...Παραπονιόσασταν μεταξύ σας για τα 700 ευρώ που σας έδιναν, μα δεν αναρωτηθήκατε ποτέ αν άξιζε παραπάνω το έργο που προσφέρατε..κι αν πράγματι αξίζατε παραπάνω γιατί δεν κερδίσατε τα επιπλέον αλλάζοντας αφεντικό ή δουλειά όταν μπορούσατε, ή μήπως βολευτήκατε με τα λίγα και "που να τρέχω τώρα;"...

Εξηντάρηδες πια, θα πάρετε σε λίγο μια μίζερη σύνταξη και θα σας πετάξουν στην άκρη, τότε είναι που θα σας βλέπω όλη μέρα πρωί - βράδυ με μόνο μου κέρδος έναν μοναδικό καφέ τη μέρα, το μόνο ανττίτιμο που αντέχετε να καταβάλλετε για όσα σας προσφέρω.

Δεν σας νοιάζει και πολύ η κατάντια σας, μα ξέρετε όλες τις λεπτομέρειες για τις ομάδες του Κόκκαλη και του Βαρδινογιάννη, ποιός 20χρονος παίρνει πόσα που εσείς δεν τολμάτε καν να ονειρευτείτε.
Εσείς παθιάζεστε και ξεχνιέστε βλέποντας τον στο γυαλί να κλωτσά τη μπάλα μα τα συμφέροντα και τα κέρδη τα έχουν οι "άλλοι" οι καπάτσοι.
Και στο ΠΡΟ- ΠΟ ή το στοίχημα τίποτα αξιόλογο ποσόν ακόμη; πέρα βέβαια τα ψιλά που σας καθίζουν μια στις τόσες και τα ανακυκλώνετε μετά μεταξύ σας στο φτηνό χαρτοπαίγνιο...

Σας παρέχω άπλετη θέα στα κάλλη της ξανθιάς Σλάβας που περιφέρεται ανάμεσα στα τραπέζια σερβίροντας και κοιτώντας σας με οίκτο κι ειρωνεία, όπως προσπαθείτε να δείτε κάτω από την μίνι φούστα της αυτό που ποτέ δεν θα κατέβαζε για κανένας σας...

Εδώ μέσα δημαγωγούσαν φαύλοι πολιτικάντηδες για "καλύτερες μέρες" που εντέλει ήρθαν για αυτούς και τις εξαργύρωσαν με σημαντικές περιουσίες, ατελείωτες διακοπές σε lux ξενοδοχεία και βασιλικούς γάμους στο Παρίσι, εσείς σχολιάζατε και γκρινιάζατε, μα ψηφίζατε σαν καλά προβατάκια.

Δεν βαριέσαι, τι να κάνω, έχει ο Θεός, για άλλους τα ντόρτια κι οι διπλές και για άλλους οι εξάρες, οι συχνοί αναστεναγμοί σας. Φράσεις που ξέρουν καλά να αναμασούν της Γης οι ξοφλημένοι.
Μα πότε είδατε εδώ μαζί σας αυτούς που φέρνουν τις εξάρες στην ζωή; εγώ δεν θυμάμαι ποτέ κάποιον τους να σκοτώνει την ώρα και τη ζωή του έτσι εντός μου, εσάς μόνο τρώγω στη μάπα...

Με σας η σχέση τους ήταν όποτε περνούσαν απόξω να δείτε με περιέργεια τι φορούσαν, τι κρατούσαν και να διασκεδάζετε μεταξύ σας αναρωτούμενοι πού πήγαιναν, τελικά πήγαιναν όπου χτυπούσε η ζωή κι έτρεχαν οι ευκαιρίες, μα εσείς μόνιμοι εδώ, αυτά ήταν για τους "άλλους".

Κι εγώ μαζί σας απόμεινα μικρό και στάσιμο, μα αν έκλεινα να τους ακολουθήσω που θα αράζατε την κακομοιριά και την μιζέρια σας μικρά, ασήμαντα κι άβουλα ανθρωπάκια;