Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία που συνέβη σε κάποιον το 1984. Όσο κι αν έχει κωμικά στοιχεία, είναι μια τραγική υπόθεση όπως θα διαπιστώσετε με την κατάληξη της κι επηρέασε την ζωή κάποιου...κατά λάθος!
Στην άκρη του ενετικού λιμανιού στην ψαροταβέρνα του Αποστόλη καθότανε ο Στέλιος μαζί με μερικούς φίλους του. Πίνανε μπύρες που τις συνοδεύανε με τηγανητά φρέσκα ψάρια, πράγμα που κάνανε συχνά τα απογεύματα μετά την δουλειά.
Υπάλληλος στο ταχυδρομείο ήταν ο Στέλιος, νοικοκύρης άνθρωπος με παιδιά μεγάλα και "αποκαταστημένα" όπως το εννοούν οι λαϊκοί τύποι, με περασμένα τα 50 χρόνια του δεν είχε καν όρεξη να κοιτάξει άλλη γυναίκα.
Η μόνη του επιδίωξη ήταν να βρίσκεται με τους παλιούς του φίλους στα μέρη που ήξεραν από παιδιά, να τα λένε και να τα πίνουν μαζί...
Οι μπύρες όμως φέρνουν σύντομα μια έντονη ανάγκη για κατούρημα, ιδίως όταν γίνονται πολλές μετά από κάποιες ώρες ζυθοποσίας.
Έτσι αργά εκείνη την καλοκαιρινή νύχτα φεύγοντας οι φίλοι πό την ψαροταβέρνα, ο Στέλιος νιώθοντας μια αφόρητη ανάγκη ν' ανακουφιστεί, αποχαιρέτησε τους άλλους και ανέβηκε βιαστικά στο διπλανό ύψωμα των παλαιών τειχών της πόλης, όπου ήξερε πως θα κατουρούσε μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των υπόλοιπων θαμώνων που συνέχιζαν να κάθονται στην ταβέρνα.
Δεν θάκανε πάνω από 2 λεπτά εξάλλου.
Με πίσσα σκοτάδι αφού δεν υπήρχε φεγγάρι προχώρησε στα μέρη που ήξερε καλά. Γνώριζε πως η χορταριασμένη επιφάνεια τους ήταν ανώμαλη, με υψώματα και βαθουλώματα που διακόπτονταν από πέτρινα πεζούλια. Ήξερε που ήταν αυτά και προχώρησε στο πιο κοντινό του, ξεκουμπώνοντας ταυτόχρονα το παντελόνι του να είναι έτοιμος...
Φτάνοντας εκεί την είχε βγάλει ήδη, στάθηκε πάνω στο πεζούλι κι ανοίγοντας τα πόδια αρκετά όπως συνηθίζουν πολλοί άντρες να κάνουν σε τέτοιες περιστάσεις, άρχισε να ξαλαφρώνει... Μια πέτρα βρήκε την στιγμή να υποχωρήσει κάτω από το ένα του πόδι κι όπως ήταν σε δύσκολη ισορροπία λόγω στάσης, βρέθηκε ξαφνικά πεσμένος μπροστά...
Μα δεν έπεσε στο χορταριασμένο χώμα όπως περίμενε. Έπεσε πάνω σε μια αλητοτουρίστρια που είχε στρώσει τον υπνόσακο της ακριβώς από κάτω και κοιμόταν αμέριμνη προστατευμένη από το πέτρινο πεζούλι και φυσικά ήταν πολύ δύσκολο να την διακρίνει κανείς στο σκοτάδι...
Με έκπληξη ο Στέλιος βρέθηκε ξαπλωμένος διαγώνια πάνω σε ένα μαλακό ανθρώπινο κορμί. Περισσότερη έκπληξη περίμενε την τουρίστρια που ξύπνησε απότομα έχοντας πάνω της έναν άγνωστο μεγάλο άντρα που μύριζε αλκοόλ και διάολε είχε έξω την ψωλή του, ήταν πάνω της και κουνιότανε να σηκωθεί.
Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να τον αγκαλιάσει σφιχτά με χέρια και πόδια να μην μπορεί να φύγει και ν' αρχίσει να ουρλιάζει μανιασμένα μέσα στην κατά τα άλλα ήσυχη νύχτα, καλώντας σε βοήθεια κατά του παρολίγον βιαστή της όπως νόμισε...
Από τις φωνές έτρεξαν στο μέρος οι θαμώνες της ταβέρνας κι ο ίδιος ο ιδιοκτήτης που αναγνώρισε κατάπληκτος τον φίλο του.
- Στέλιο εσύ; τι πήγες να κάνεις, είπες πως θα πήγαινες για ύπνο..
- Τι ναι ρε Αποστόλη, για κατούρημα πήγα, παραπάτησα, έπεσα μπροστά και νάμαι...εξήγησε της τώρα τι συμβαίνει να μ' αφήσει...
Η τουρίστρια Γερμανίδα ή Ολλανδέζα ήταν εύσωμη, ψηλή και δυνατή, δεν άφηνε τον λεπτοκαμωμένο Στέλιο να κινηθεί καθόλου, που ν' ακούσει εξηγήσεις που νόμιζε παραμύθια, ήλθε κι ένα περιπολικό που περιπολούσε κοντά, ο Στέλιος βρέθηκε κατηγορούμενος για βιασμό (για προφανείς λόγους) και ξυλοδαρμό της άγνωστης τουρίστριας, αφού στην προσπάθεια του ν' απεγκλωβιστεί από τη λαβή της, της προκάλεσε κάποιους εμφανείς μώλωπες στο πρόσωπο και τα χέρια.
Ο άτυχος Στέλιος που βρέθηκε βιαστής κατα λάθος, δεν έπεισε κανένα στο δικαστήριο που ακολούθησε, αφού ήτανε μόνος όταν έγινε το περιστατικό και δεν μπορούσε ν' αποδείξει το τραγικό καπρίτσιο της μοίρας του που στα γεράματα τον έστειλε φυλακή για μερικά χρόνια.
Ασχολήθηκαν μαζί του και κάποιες φεμινίστριες που με κάποιες δημοσιεύσεις στον τύπο καταφέρονταν εναντίον του και μαζί όλων των αντρών, καταδικάζοντας το συγκεκριμένο γεγονός και μαζί το φαινόμενο βιασμών ανυπεράσπιστων μόνων τουριστριών από βόρειες χώρες από ντόπιους ανέραστους, μένοντας όμως στην επιφάνεια του συμβάντος και μην πιστεύοντας την εκδοχή του Στέλιου.
Ο οποίος ορκίζεται ακόμη και σήμερα πως έτσι έγιναν τα πράγματα και πως ήταν αθώος, αφού δεν ολοκλήρωσε τουλάχιστον με την νεαρή αλλοδαπή, να δικαιολογηθεί η φυλακή και η καζούρα των συγκρατούμενων που νόμιζαν πως τους δούλευε κι αυτοί...
Που αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι του για να αποζημιώσει τη παρολίγον παθούσα...Που απολύθηκε πρόωρα από τη δουλειά του όπως ήταν επόμενο και παίρνει μειωμένη σύνταξη...
Που ξέκοψε με την γυναίκα και τα παιδιά του που τον υποπτεύονταν ακόμη...
Αυτό που δεν ξέρω είναι αν ξαναπήγε ποτέ στο ίδιο μέρος για κατούρημα, αφού μπύρες εξακολουθεί να πίνει, έστω και μόνος τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου