ΟΛΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΛΛΩΝ...

Σ' αυτόν τον τόπο οι κοινωνικοί αγώνες μιας συντεχνίας ήταν και είναι εναντίον όλων των άλλων.

Η μεν κυβέρνηση θέλει να πείσει με τη σκληρή πολιτική της, για το δίκαιο και την άμεση ανάγκη των μεταρρυθμίσεών της, οι δε απεργοί αγωνίζονται για τη διατήρηση των κεκτημένων τους και για μια πιο ανθρώπινη ζωή για πάρτη τους.

Αλλά, κυβέρνηση και απεργοί είχαν και έχουν δεκαετίες ως θύματα πάντα εμάς τους υπόλοιπους πολίτες.

Κι αυτό επειδή ποτέ δε γίνεται πριν ένας σοβαρός, ειλικρινής και με επιχειρήματα διάλογος, ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και στους εργαζόμενους, ώστε να βρίσκεται η χρυσή τομή για ανεκτές και βιώσιμες λύσεις όπως τώρα στο ασφαλιστικό.

Οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους, απεργούν σε περιόδους κρίσιμες για την το μέλλον τους, ή σε ώρες αιχμής στρεφόμενοι πολλές φορές, ως παράπλευρη πια απώλεια, και κατά του κοινωνικού συνόλου.

Εδώ σήμερα στην ουσία στρέφονται οι επιστήμονες και οι δημόσιοι υπάλληλοι με τα «ευγενή ταμεία» (που όλοι πληρώνουμε αναγκαστικά με τους νόμους που κατά καιρούς επιβλήθηκαν) ενάντια στους εργάτες και λοιπούς του ΙΚΑ με τους οποίους δεν θέλουν να ενσωματωθούν και να υποβαθμιστούν οι ίδιοι όπως λένε.

Πάγια επιδίωξη της εκάστοτε κυβέρνησης σε τέτοιες περιπτώσεις κοινωνικής ταραχής: να καταφέρνει να στρέφει τη μια τάξη εργαζομένων εναντίον μιας άλλης που απεργεί, ώστε να προκαλείται αγανάκτηση, να σπιλώνεται ο αγώνας των απεργών και τελικά να δικαιώνεται η κυβερνητική πολιτική (με πιθανές επιτάξεις ή επιστρατεύσεις όταν φτάσει στο απροχώρητο μια κατάσταση κι υπάρξουν κοινωνικές αντιδράσεις).

Αυτή η τακτική αντιμετώπισης των απεργιών διαιωνίζεται, χωρίς να λύνεται ποτέ κανένα πρόβλημα σ' αυτή τη χώρα. Αν τώρα η ίδια η κυβέρνηση ήθελε πραγματική λύση των προβλημάτων που τις πιο πολλές φορές η ίδια δημιουργεί με τις άστοχες μεταρρυθμίσεις και την οικονομική της πολιτική, ας φρόντιζε να γίνονται οι αλλαγές, όσο επώδυνες κι αν είναι, κοινή συναινέσει κυβέρνησης, κομμάτων, επιχειρηματιών, οργανισμών και πολιτών.

Αν δεν τα καταφέρνουν σ' αυτό οι υπάρχοντες υπουργοί, ας δοκιμάζουν άλλοι, η υπουργική θέση δεν αποτελεί «κεκτημένο» κανενούς κομματόσκυλου, μα πεδίο δράσης και προσφοράς ικανών στελεχών.