Ξέσπασε η γριά στρίγγλα, απευθυνόμενη προς τις τρείς παρθενόπες που βρίσκονταν μαζί της στην έισοδο του "πολιτιστικού" κέντρου.
Ο "διάολος" ήμουν εγώ, που περνούσα εκείνη την ώρα και κοίταξα τα τρία νέα κι όμορφα κορίτσια, όπως ήταν φυσικό να κάνω, σαν άντρας αληθινός.
Όμορφες, μα προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να κρύψουν την ομορφιά τους, έχοντας πλεγμένα τα μαλλιά τους και φορώντας άχαρα μακριά ρούχα, τείνοντας να μοιάσουν στην γριά, λες κι είναι ντροπή κι αμαρτία να είναι νέες, ωραίες, τρυφερές και να έχουν ερωτική επιθυμία.
Να κοιτάξουν απλά για λίγα δευτερόλεπτα, όσο διάρκεσε η παρουσία μου μπροστά τους, έναν άντρα εμφανίσιμο, με καλό παράστημα.
Όμως έσπευσαν να συμμορφωθούν με την εντολή της γριάς, στρέφοντας το βλέμμα στα παπούτσια τους.
Παλιά γνωστή η γριά. Είχε το ελεύθερο να γυρίζει στα σχολεία, το 1974- '75 και να μαζεύει παιδιά για το κατηχητικό.
Παρέσυρε και μένα αναγκαστικά, την υπάκουαν όλοι, μόλις είχε τελειώσει η 7χρονη επανάσταση των καραβανάδων και δεν είχε καθαρίσει ακόμη ο Καραμανλής την εκπαίδευση από τους υποστηριχτές τους.
Πουλούσε και το περιοδικό "Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ" (υποχρεωτικά στις μικρές τάξεις), κάθε Κυριακή ήταν αγγαρεία και ο αναγκαστικός εκλλησιασμός με βάρδιες, 3 τάξεις την φορά, να χωρούνε κιόλας στην εκκλησία που γέμιζε επιπλέον από μιά διμοιρία στρατιώτες και κάμποσους μπάτσους, άπαντες ένστολοι.
Εγώ πήγα στο κατηχητικό, να δώ τι είναι. Γινόταν μετά την εκκλησία, στον χώρο απέναντι από εκεί που συνάντησα τις παρθενόπες, δεν είχε χτιστεί ακόμη αυτό το "πολιτιστικό κέντρο".
Παιδιά και στρατιώτες μάθαιναν να ψάλλουν ύμνους, άκουγαν σ' επανάληψη το κήρυγμα της ημέρας από έναν γέρο θεολόγο και μετά έπαιζαν ηλίθια ομαδικά παιχνίδια, που δεν ήθελα να συμμετέχω.
Την επόμενη Κυριακή τα ίδια, με την προτροπή ν' αγοράσω κάποια από τα βιβλία που διέθεταν, σαν εγχειρίδια του καλού χριστιανού.
Την τρίτη Κυριακή δεν πήγα, προχώρησα παραπέρα στον δημοτικό κήπο κι έπαιζα. Δεν με ξανάδανε ποτέ στο κατηχητικό, δεν ήμουν εγώ για τέτοια.
Στην επόμενη επίσκεψη της στο σχολείο με αναζήτησε στην τάξη και μου έβαλε πόστα μπροστά στα άλλα παιδιά. Όταν βαρέθηκα να την ακούω, της απαντησα οργισμένος "αει σιχτίρι κωλόγρια" και σηκώθηκα απο το ξύλινο θρανίο να της ρίξω κι έναν πάσπαλο, με κράτησε η δασκάλα, σύζυγος του επιθεωρητή τότε.
Την ξεφορτώθηκα την κωλόγρια, δεν με ξαναπλησίασε ούτε στα 50 μέτρα ποτέ απο τότε, ούτε μου ξαναμίλησε. Άμα θέλω την ησυχία μου την έχω.
Δεν έχασα και το κελεπίρι, που δεν έμαθα να ψάλλω. Γλίτωσα το κατηχητικό κι έφτιαξα προσωπικότητα, πανίσχυρο χαρακτήρα, ΠΟΤΕ δεν μ' επηρεάζει κανείς στο τι θα κάνω, ούτε σηκώνω εξουσίες.
Οποιος δοκιμάσει να με πιέσει, το πληρώνει οδυνηρά. Να το θυμάται για πάντα.
Σήμερα είμαι ακόμη πιό ανεξάρτητος, κάνω αυτό που θέλω και με βολεύει, πιό ελεύθερα από τους δήθεν "αναρχικούς" περιθωριακούς βρωμιάρηδες χασικλήδες.
Άλλοι άτολμοι φλούφληδες συνέχισαν, αποφοίτησαν κιόλας και μερικοί έλαβαν το κάλεσμα του Δημιουργού να τον υπηρετήσουν, συνεχίζοντας σε εκκλησιαστικές σχολές, να γίνουν παπάδες ή και μοναχοί οι πιό βλαμμένοι.
Βλέπω τους μαθητές της εκκλησιαστικής σχολής Κρήτης σε παρελάσεις και γιορτές. Παιδιά αγράμματα, του δημοτικού οι περισσότεροι, μπουνταλάδες και χοντροκέφαλοι, απο φτωχές οικογένειες, παρασυρμένοι με την υπόσχεση να γίνουν "ιερωμένοι' να έχουν θέση στην κοινωνία που δεν τους έδωσε τίποτα άλλο.
Να τους σέβονται οι δήθεν πιστοί, να βγάλουν λεφτά πουλώντας τελετές, να τους φιλούν τη χέρα οι θεοσεβούμενες γριούλες, οι απελπισμένοι ζητιάνοι κι άλλοι ταλαίπωροι της ζωής.
Υπάρχουν αγόρια και κορίτσια νεώτατα, που επιθυμούν δεν ξέρω με ποιά μεσολάβηση να κλειστούν σε μοναστήρια. Να γίνουν λεσβίες και πούστηδες, υπάκουοι κι υποταγμένοι, να υπηρετούνε γεροντότερους σαν κι αυτούς. Να μην ζήσουν αληθινά στον έξω κόσμο, να μην δουλέψουν ποτέ, να μην πληρώσουν φόρους, να μην πάνε στρατιώτες.
Τώρα τι είδους μοναχοί θα γίνουν, σχεδόν μέσα στην πόλη τα μοναστήρια τους, με περιουσίες που εκμεταλλεύονται με πείσμα επιχειρηματικό, με κινητά τηλέφωνα και δορυφορικές κεραίες στις ταράτσες, με ακριβά αυτοκίνητα απο "δωρεές", οι περισσότεροι/ες τετράπαχοι από την μαλθακότητα.
Κι όμως έχουν εξουσία. Έχω δεί χωρικούς εργαζόμενους στα απέραντα τσιφλίκια τους να βλέπουν ρασοφόρο να πλησιάζει, να σταματούν την δουλειά για λίγο, να βγάζουν τα πρόχειρα καπέλα τους, να γονατίζουν να του φιλούν τη χέρα με γνήσιο σεβασμό και φόβο και να ζητούν μιά "ευλογία", άγνωστο πού θα την βρεί να τους την δώσει κι αυτών των φουκαράδων. Κάθονται στις πρώτες σειρές στις εκδηλώσεις που παρεβρίσκονται. Τα ονόματα και οι τίτλοι τους αναφέρονται απο γλύφτες πολιτικάντηδες, μαζί με τεμενάδες αυτοκρατορικούς.
Να κάνει κήρυγμα ο "πανοσιολογιότατος" κλπ ρασοφόρος και μετά να τον αποκαλούν οι γνωστοί του "Ριρίκα", οι ίδιοι όμως που τον προσκυνούν και τον προτείνουν για επίσκοπο σε κάθε ευκαιρία που χηρέψει τέτοια θέση. Έτσι έμαθα κι εγώ το χαϊδευτικό του που δεν το ήξερα, απο γνωστό του κι όχι εχθρό του...Καλά που από πεποίθηση δεν υποκλίθηκα ούτε φίλησα ποτέ χέρα παπά, μα τους χαιρετώ όπως τον οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο, όποτε βρεθούμε μαζί.
Οι εντιμότεροι απ' αυτούς δεν πειράζονται, ούτε ο πρώην δεσπότης μας και νύν Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, ασκητικός άνθρωπος, μα κάποιοι δίπλα του δυσφορούσαν, σε αυτούς ακριβώς είναι αφιερωμένο το παρόν κείμενο, η "αγιοσύνη" και τα πεπραγμένα τους με ώθησαν να το γράψω.
Αν θέλουν πραγματικά να μονάσουν, ας πάνε στο Σινά στη έρημο, να κάτσουν 40 χρόνια ολομόναχοι, να πάθουν παράκρουση απο την μοναξιά και την αγαμία, να ακούνε φωνές από το πουθενά νομίζοντας οτι μιλεί ο Δημιουργός τους. Να διδάξουν μετά τον λόγο του και να μαρτυρήσουν για χάρη του. Αυτό δεν γράφουνε εξάλλου και τα βιβλία που διαθέτουν, σαν την "μόνη οδό σωτηρίας";
Όσοι είμαστε απόφοιτοι της μεθόδου Silva για την εξέλιξη του νού και ξέρουμε περισσότερα για το πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος, πως κατανοεί τα πράγματα, πώς αντιδρά και πως να χρησιμοποιούμε μεγαλύτερο μέρος του για να πετύχουμε τους στόχους μας, δεν μας επηρεάζει και πολύ η επιβολή των ρασοφόρων.
Προσωπικά αναγνωρίζω την έννοια του Δημιουργού, της κοσμικής δύναμης της Αιώνιας Ευφυίας, του Υπέρτατου Νού, της Ανώτατης Διάνοιας, του Πρώτου Αίτιου της δημιουργίας.
Επικοινωνούμε τακτικά, πέρα απο ναούς και λιβάνια, σε στιγμές που χαλαρώνω και θαυμάζω το μεγαλείο της πλάσης. Δεν παραλείπω να τον ευχαριστήσω για την ευφυϊα πάνω από τον μέσο όρο που μου πρόσφερε σαν δημιουργός, και να του υπενθυμίσω αυτά που δεν απόκτησα ΑΚΟΜΗ.
Όλο και κάποια ιδέα γεννιέται μετά, από το πουθενά, καρφώνεται στο μυαλό μου και μιά εσωτερική δύναμη με ωθεί να την υλοποιήσω, να πετύχω κάτι ακόμη στην ζωή μου. Δεν ρώτησα ποτέ το όνομα του, ούτε αυτός μου το είπε, δεν με νοιάζει, αρκεί που είναι εκεί, στην άλλη μου πλευρά!
Δεν κατάλαβα όμως ποτέ γιατί αυτή η δύναμη θα ευχαριστηθεί αν δεν φάω, δεν πάω με γυναίκα, πληρώνω κεριά, ή είμαι "ταπεινός" και φιλοδωρώ τους ρασοφόρους. Να αρνούμαι την επίγεια ζωή, αυτήν που ζώ τώρα, με μοναδική ελπίδα να κληρονομήσω μιά άλλη επουράνια, που κανείς δεν ξέρει λεπτομέρειες; Να βλέπω τον θάνατο σαν λύτρωση, όπως της γής οι απελπισμένοι που όλο ζητούν και ποτέ δεν έχουν ανταπόκριση; Είδατε ποτέ επιτυχημένο κι ευτυχισμένο να σταυροκοπιέται και να μοιρολογεί;
Δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να πώ τις "αμαρτίες" μου σε κάποιον πνευματικό (με ποιά έννοια αλήθεια) για να συγχωρεθούν. Οτι έχω κάνει είναι καλά καμωμένο, μέρος της ζωής μου, δεν το ξεχνώ ή το κρύβω κι όποτε έχω περισσότερα λεφτά και μέσα θα κάνω πολλές ακόμη, "ουκ έστιν αριθμός και τέλος" και λοιπόν, θα δώσω λεπτομέρεις στον ρασοφόρο, να έχει να λέει με τους όμοιους του;
Ας τις διαβάζει εδώ κατά καιρούς.
Δεν μου εξήγησαν ποτέ, γιατί νομίζουν πως είναι η μοναδική αλήθεια η δική τους και κυνηγούν κάποιους άλλους που με παρόμοιο τρόπο θέλουν τους δικούς τους "πιστούς", με δικά τους έντυπα και τελετές που όμως στόχο έχουν ακριβώς τον ίδιο, την επιβολή ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΩΝ. Γιατί αυτοί είναι αιρετικοί; ποιός το καθορίζει αυτό; μήπως η επίσημη πολιτεία και οι πιό μαλάκες απο τους πολιτικάντηδες που συνωστίζονται στις εκκλησίες παραμονές εκλογών και τις υπόλοιπες μέρες γλείφουν κώλους σε κρυφές στοές;
Σε μένα θα πεί ένας τέτοιος "πίστευε και μη ερεύνα;" Νομίζει πως είμαι μαϊμούνι φοβισμένο απο κολάσεις και διαόλους και δεν θα τον αρπάξω απο τον φερετζέ να τον σύρω κάτω;
Ένα παπά ξέρω δραστήριο, που πραγματικά προσφέρει κοινωνικό έργο στη ενορία του, θα υπάρχουν κι άλλοι ελάχιστοι. Μα οι καλόγεροι δεν έχουν λόγο παρέμβασης στην κοινωνία. Δεν τους καλέσαμε, ούτε μας νοιάζει η οπισθοδρομική θεώρηση τους, ούτε οι μεταφυσικές φοβίες τους.
Διάβασα κάποτε την Αγία Γραφή. Έτσι επειδή υπάρχει και την βλέπω συνέχεια μπροστά μου. Μου πήρε 4 μήνες να τη τελειώσω και να καταλάβω πως δεν είναι παρα η μυθολογία των Εβραίων, μιά καταγραφή της πορείας αυτού του λαού. Οι παραπομπές που γίνονται στ' όνομα της συχνά απο έντυπα, όταν κοιτάξω το πρωτότυπο κείμενο στο εδάφιο που επικαλείται, καμιά σχέση τις περισσότερες φορές μ' αυτό που εννοεί ο συγγραφέας!
Όλοι οι παλαιοί λαοί έχουν μυθολογία, γιατί μόνο αυτή η συγκεκριμένη έγινε θρησκεία παγκόσμια;
Και την διαβάζουν εκατομμύρια πιστοί καθημερινά σ΄ολόκληρο τον κόσμο, με τον τρόπο του ο καθένας. ΚΑΙ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΗΣΥΧΟΙ, νομίζοντας πως κάποιος υπάρχει και για αυτούς να τους "βλέπει".
Αλλιώς φανταστείτε τι ταραχές θα ξεσπούσαν διεθνώς, αν ποτέ ξυπνούσαν από τον λήθαργο της μακαριότητας και ζητούσαν τα πραγματικά δικαιώματα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου