ΝΩΡΙΣ ΕΦΥΓΕΣ ΘΕΙΕ...

Το πρώτο μου μεγάλο έργο, το κοινωνικό μυθιστόρημα που αρχικά τιτλοφόρησε “ΝΩΡΙΣ ΕΦΥΓΕΣ ΘΕΙΕ” βρήκε τον δρόμο του και προσεχώς θα κυκλοφορήσει σε Ελλάδα και Κύπρο από τις Εκδόσεις “Συμπαντικές Διαδρομές”.

Εν αναμονή της έκδοσης τους επόμενους μήνες, κάποια αποσπάσματα μπορείτε να διαβάζετε από εδώ κατά διαστήματα.

ΔΩΣΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΜΠΑΡΜΠΑ ΜΕΡΙΣΜΑ...

Με την παραδοχή ότι "η υπέρβαση του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα" και "η προοδευτική επιστροφή σε συνθήκες οικονομικής σταθερότητας" ήταν τελικά απαραίτητες προϋποθέσεις, γιατί "δημιουργούν τον αναγκαίο δημοσιονομικό χώρο, προκειμένου να διανεμηθεί στοχευμένα κοινωνικό μέρισμα για το έτος 2017 στα οικονομικά ασθενέστερα νοικοκυριά" (όπως τονίζεται στο προοίμιο της αιτιολογικής έκθεσης που συνοδεύει το σχετικό νομοσχέδιο που κατέθεσε χθες βράδυ) η κυβέρνηση επιχειρεί να επουλώσει πληγές που άνοιξε η οικονομική πολιτική της.

Είναι μια πρόσκαιρη ανακούφιση ψηφοθηρικού χαρακτήρα, αλλά δεν παύει να είναι μια ανακούφιση. Πάνω από ένα εκατομμύριο νοικοκυριά θα επηρεάσει θετικά το μέρισμα από το πλεόνασμα. Ωραία, η μια πλευρά μόνο. Μας λέτε και πόσα άλλα "βολεμένα" (;) επηρεάζει η υπερφορολόγηση για να βγάλετε το πλεόνασμα;

Όσο δεν αυξάνεται ο πλούτος της χώρας, ανακυκλώνεται όλο και λιγότερος πλούτος μεταξύ μεσαίων, φτωχών και απόρων πολιτών.

Διότι αυτό το πλεόνασμα που μοιράζει λες και ήταν δικό του ο Πρωθυπουργός προέρχεται πρωτίστως από θυσίες και στερήσεις έντιμων φορολογούμενων. Προέρχεται επίσης από την άρνηση του κράτους να εκπληρώσει υποχρεώσεις προς τον ιδιωτικό τομέα. Ενας μικρομεσαίος επιχειρηματίας που απολύει το προσωπικό και κλείνει την επιχείρηση του επειδή το κράτος είναι ασυνεπές, δοκιμάζει την ηθική του ακούγοντας τον Τσίπρα να δίνει μπόνους αντοχής.

Εννοείται πώς στον υπόλοιπο πλανήτη η αριστερά έχει αναγνωρίσει το λάθος της και έχει αλλάξει μυαλά και πολιτικές σε μεγάλο βαθμό. Εδώ όχι

Για να μπορέσει το κράτος - πατερούλης να διανέμει χρήματα στην πολιτική πελατεία της αριστερής κυβέρνησης, στραγγαλίζει την παραγωγική οικονομία, με αποτέλεσμα να δημιουργεί περισσότερη φτώχεια, από την οποία υποφέρουν περισσότερο από όλους οι ασθενέστεροι, αυτοί που υποτίθεται θα ωφελούνταν...

Για κάποιους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού που όμως δεν καταβαίνουν από τα γραφεία τους να ενωθούν με την κοινωνία και δεν περπατούν μόνοι κι ασυνόδευτοι στα μέρη που κυλά η πραγματική ζωή, τάχα οι Έλληνες πάντα ήθελαν προκοπή με τις ίδιες τις δυνάμεις τους  όχι κυβερνητικά φιλοδωρήματα.

Δυστυχώς για αυτούς, η πραγματικότητα άλλα θα δείξει σε λίγο, σε σκηνές λίγο  - πολύ γνωστές από παλαιότερες ουρές για παροχές και θα τους διαψεύσει άλλη μια φορά για τις προτεραιότητες αυτού του "λαού"...

Η κοινωνία έχει μπατάρει τόσο πολύ αριστερά ώστε φτάνει να αποθαρρύνει την εργασία και την προκοπή και να ενθαρρύνει τα επιδόματα.

Oι δήθεν ασθενέστεροι θα τα αρπάζουν κανονικά τα "φιλοδωρήματα" όποτε κι όπου τα βρούνε, το τελευταίο που τους νοιάζει είναι η προκοπή με τις δυνάμεις τους και η παραγωγική οικονομία με μισθό 400 ευρώ ενώ διατίθενται επιδόματα 500 - 800 ευρώ για κάποιους επαγγελματίες "άνεργους", "πολύτεκνους", "φτωχούς" με κρυφά έσοδα, επιτήδειους γύφτους, ακόμη και σε ξενόφερτους αληταράδες κλπ τζαμπατζήδες...

Και γιατί να προσπαθώ και να ξοδεύω χρόνο κι εγκέφαλο για να κάνω κάτι να βγάλω κάποια λεφτά σε καιρό κρίσης, από το οποίο να έχω μόνο μερικούς εκλεκτικούς πελάτες τον χρόνο κι αν είναι πχ να έχω εντέλει κέρδος πχ 300  500 ευρώ, να περιμένω κάποιους μήνες για να τα πάρω στα χέρια μου με τον μηχανισμό των διεθνών πληρωμών;

Όταν θα πάει ο άλος μάπας με τα πέντε κουτσούβελα ή τη δήθεν αναπηρία ή ότι άλλο σκαρφιστεί και θα του μετρήσουν αμέσως 600 - 800 - 1000 ή περισσότερα στο χέρι κι άμεσα αναλώσιμα;

Αλήθεια εγώ θα δικαιούμαι ένα μερίδιο από αυτό το μέρισμα;

"ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ" ΨΑΧΝΕΤΕ;

Μετά από μια ακόμη κοκορομαχία "αρχηγών" που δεν έχουν επαφή με τον αληθινό κόσμο, αφού δεν κυκλοφορούν μόνοι κι ασυνόδευτοι σε μέρη που κυλά η πραγματική ζωή, θλιβερά συμπεράσματα.

Αυτή τη φορά ο καυγάς τους ήταν για την εγκληματικότητα και κατέληξε σε αλληλοκατηγορίες, μια από τα ίδια... 


Περιμέναμε να ακούσουμε τίποτα διαφορετικό από δαύτους;

Εξάλου ο λαός δεν θέλει αποδείξεις από χαρτιά για να πειστεί, αφού ανα πάσα ώρα της κάθε μέρας ζεί στο μεδούλι του την αύξηση της εγκληματικότητας!

Κάφροι ντόπιοι και πολλοί περισσότεροι ξενόφερτοι οργανώνουν δολοφονίες, απαγωγές, εκβιασμούς. Μικρές και μεγάλες συμμορίες ή μεμονωμένοι αδέσποτοι κάνουν ότι τους καπνίσει, όποτε γουστάρουν, σε όποιον θελήσουν σχεδόν ανενόχλητοι. Βλέπουν έμπρακτα τον υπεύθυνο υπουργό να κάνει ότι μπορεί να αποφυλακίζονται πρόωρα αν τύχει μια στις τόσες να πιαστούν...

Αριστεροί αληταράδες κάνουν τα δικά τους στο κέντρο της πρωτεύουσας και κάθε μεγάλης πόλης τακτικά, αφού ο αντίστοιχος υπουργός είναι ανοιχτά μαζί τους και παρόμοιοι δεξιοί αληταράδες δεν βγαίνουνε να τους αναχαιτήσουν και να συγκρουστούν μαζί τους (γιατί άραγε;) να έχουνε να ασχολούνται αμφότεροι...

Στα πανεπιστήμια και τα σχολεία γίνεται του γνωστού κάγκελου η αποθέωση, "άγνωστοι" κουκουλοφόροι/ διορισμένοι περιθωριακοί κουμουνιστές ή αναρχικοί καθηγητές /δάσκαλοι κάνουν κουμάντο ή ακόμη και συστηματική προπαγάνδα στους μαθητές τους και η καρικατούρα - υπουργός αλλού βόσκει...

Οικονομικά τσακάλια και κοράκια αφήνονται να πέσουν στην περιουσία και το έχειν του καθενούς...
Η μόνη λύση λοιπόν είναι να σηκωθούμε μαζικά και να αντιδράσουμε, μα πότε, ποιοί και πως θα "αφυπνιστούν";

Δυστυχώς ο Ελληνικός λαός έχει αποφασίσει να αυτοκτονίσει, δεν εξηγούνται αλλιώς οι επιλογές του, δεν διαμαρτύρεται για τίποτα, δεν αντιδρά σε τίποτα, δεν ντρέπεται να έχεις αυτούς τους πολιτικούς που κάθε μέρα που περνάει ξηλώνουν την χώρα από άκρη σε άκρη, δεν παρακολουθεί τίποτα, ένα μόνο τον νοιάζει, να έχει λίγα ευρώ στην τσέπη του και κάποιο ευτελές τηλεοπτικό θέαμα με πλήθος εθελοντικά σούργελα που τραγουδούν/χοροπηδούν/τάχα επιβιώνουν για χάρη του κάθε βράδυ, για να περνάει την μέρα του...

Ο βολικός ηλίθιος του συστήματος...

Ο Ελληνικός λαός δυστυχώς έχει αποφασίσει τον αργό και βασανιστικό του θάνατο.

Οι Έλληνες έχασαν την αξιοπρέπειά τους. Έχασαν την αποφασιστικότητά τους. Έχασαν τον δυναμισμό τους. Αυτά που σε άλλες εποχές τους επέτρεπαν να ξαναχτίσουν αυτή τη χώρα. Ζούνε σε μια κατάσταση παθητικής αποδοχής, αδιαμαρτύρητης ψυχικής, οικονομικής και κοινωνικής κακοποίησης και εξακολουθούνε να παραμυθιάζουνε τους εαυτούς τους είτε ότι θα βγούνε από το αδιέξοδο με την ίδια ευκολία που μπήκαν σ' αυτό, είτε ότι θα τους σώσουν οι ίδιοι ή οι απόγονοι/ επίγονοι εκείνων που το δημιούργησαν!

Οι επιτήδειοι πολιτικοί τους εκμεταλλεύονται και τους χρησιμοποιούν με τον χειρότερο τρόπο...

Μα το μεγάλο και κρυφό το θέμα είναι ότι ότι ο χρόνος κυλάει ενάντια σε μένα, σε σένα και κυρίως για το αύριο της πατρίδας μας..

Ένα από τα κακά της μοίρας μας είναι που περιμένουμε κάποιον άλλον να ηγηθεί και δεν παίρνουμε εμείς την τύχη στα στα χέρια μας, ο καθένας να προστατεύσει τον εαυτό του, τους φίλους και οικείους του.

Δεν χρειάζεται μαντεία πως με τα πρώτα περιστατικά άμυνας/αντεπίθεσης από πολίτες, θα περάσει ξεκάθαρα το μήνυμα στο καθένα από τα αμέτρητα εγκληματικά στοιχεία που βρέθηκαν στη χώρα και νομίζουν πως θα αλωνίζουν ανενόχλητα ή με υψηλή προστασία:

Θα σταματήσετε, ή θα σας κάνουμε εμείς να σταματήσετε. Μπορούμε να κάνουμε πράγματα που η αστυνομία δεν επιτρέπεται να κάνει, και δε πρόκειται να ζητήσουμε κανενός την άδεια ή τη συγχώρεση...

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ...

Άλλο ένα τρομοκρατικό χτύπημα, με τον ίδιο αναμενόμενο τρόπο, αναμενόμενο νεαρό ισλαμιστή δράστη, μόνο ο τόπος άλλαξε τούτη τη φορά και ήταν στην Αμερική, λες ως συμπλήρωμα ή μικρό διάλλειμα στην τρομοκρατία της Ευρώπης.

Δε με νοιάζει τι λένε οι αργόσχολοι αριστερίζοντες "φιλόσοφοι" του γλυκού νερού για σταυροφορίες και ιερά εξέταση του Χριστιανισμού πριν 1000 χρόνια. Ή που θα σπεύσουν να συγκρίνουν τους φονταμελιστές Ισλαμιστές με κάποιους μεμονωμένους τρελούς του Δυτικού κόσμου που επίσης άξαφνα σκοτώνουν κι αυτοκτονούν για το τίποτα, όποτε τους τη δώσει. Τρελοί πάντα υπήρχαν που σκότωναν για τρελούς λόγους, όμως τα επαναλαμβανόμενα χτυπήματα από νεαρά φανατισμένα μέλη συγκεκριμένης θρησκείας, κάτι σημαίνουν...

Αυτά τα επαναλαμβανόμενα συμβάντα είναι σήμερα ο κυριότερος φόβος των λαών, απανταχού της γης. Εξαπλώνονται παντού σαν καρκινώματα μιας κοινωνίας και όποτε θελήσουν ή διαταχτούν, σκοτώνουν & τρομοκρατούν.

Οι τζιχαντιστές δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για θρησκείες, αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να σκοτώνουν, να σκοτώνουν κι ό,τι να ναι.

Ποτέ δεν ρωτάνε το θρήσκευμα αυτών που σκοτώνουν ανά τον κόσμο που τους έχουν αφήσει να κυκλοφορούνε αμολυτοί και ανενόχλητοι, όπως δείχνουν τα πεπραγμένα του δράστη και το πως έφτασε στο μέρος της επίθεσης, πάντα όμως μετά την πράξη και την πράσινη κάρτα που ο συγκεκριμένος διέθετε...

Και τι δεν θα έδιναν τόσοι και τόσοι για να την αποκτήσουν ζήσουν σ'ένα τέτοιο μέρος και έτσι να έχουν την δυνατότητα να αρπάξουν τις ευκαιρίες που μπορεί κανείς να βρει στις ΗΠΑ, μα αυτός είχε τον δικό του σκοπό & σχέδια και όποτε μπόρεσε τα έκανε να συμβούν.

Κι αντί σύσσωμη η Δύση να τους συμπεριφερθεί αναλόγως, να ξεδιαλέξει τους φανατικούς και να τους στείλει από κει που ήρθαν σε συνεργασία με όλες τις χριστιανικές και μουσουλμανικές χώρες που επικρατεί η λογική, προσπαθεί ξοδεύοντας χρόνο, ανθρωποώρες και πολύ χρήμα μάταια, να τους "εκπολιτίσει" και να τους αφομοιώσει στους κόλπους της παρέχοντας τους τα πάντα, πράγμα αδύνατον όπως αποδεικνύεται μετά. Αυτά τα φίδια δεν αξίζουν να ζουν στην Δύση, δεν αξίζουν να απολαμβάνουν τις ελευθερίες και τις δυνατότητες που υπάρχουν σε μια πολιτισμένη χώρα...

Και τώρα ξέρουμε πια την  "πολιτισμένη" αντίδραση, κεράκια, je suiss, κούφια ευχολόγια, θα γράψουνε και ένα πανώ, "κάτω η ισλαμοφοβία" και ένα άλλο "ρεφιουτζίς γουέλκαμ - είμαστε όλοι αδέλφια". Και εννοείται βέβαια θα τραγουδάνε μέχρι πρωίας "το μίσος δεν θα περάσει" και το "δεν μας τρομάζει η τρομοκρατία", κ.λ.π.

Τα έχουμε μάθει πολύ καλά, τόσες φορές που τα έχουνε τραγουδήσει οι μουνουχισμένοι της Δύσης...

Ώσπου κάποτε να αντιληφθούν(;) το παιχνίδι που παίζεται εις βάρος τους, με το μαζικό λαθρο-εποικισμό...

Κρίμα για τους ανθρώπους που φύγανε τσάμπα και αυτοί όπως και οι προηγούμενοι από τα χέρια τους, μα σύντομα θα επαναληφτεί με παρόμοιο τρόπο κάπου αλλού...

ΜΟΥΝΟΥΧΙΣΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ...

Ζούμε έναν ιδιότυπο θρησκευτικό μεσαίωνα, με συχνά φαινόμενα βαρβαρότητας όπως στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, τώρα στο Λονδίνο, αύριο κάπου αλλού...

Με κάθε αλλεπάλληλη επίθεση να αφήνει δήθεν "εμβρόντητο" όλο τον πολιτισμένο κόσμο, που αισθάνεται διαρκώς απειλούμενος σε κλίμα αβεβαιότητας και απόγνωσης, θα εξακολουθούν όσο τα κράτη ανέχονται και δεν αντιμάχονται αποτελεσματικά όσους διατηρούν αυτόν τον ιδιόμορφο θρησκευτικό φασισμό.

Όπως δείχνει η καθημερινότητα, αρκεί ένας αδέσποτος νεαρός ισλαμιστής και κάποιοι να τον ζώσουν με φτηνά αυτοσχέδια εκρηκτικά και να τον στείλουν να αυτοκτονήσει και να σκοτώσει - τραυματίσει οποιονδήποτε, οπουδήποτε, όποια μέρα ή στιγμή το αποφασίσει ή γουστάρει, στο όνομα ενός ιερού μίσους για το οποίο τα ίδια τα θύματα δεν φέρουν καμία ευθύνη.

Σκορπώντας αδιάκριτα το θάνατο ή έναν βαρύ τραυματισμό στους πιο τυχερούς από τους αθώους πολίτες, που έτυχε να βρεθούν μπροστά του κείνη τη στιγμή, σε κάθε χώρα με άλλο τρόπο ζωής, κουλτούρα και πολιτισμό, που τους οδήγησε μακρόχρονα στην ευμάρεια και την απεριόριστη ελευθερία - ανοχή - σεβασμό των δικαιωμάτων του καθένα που πατά το έδαφος τους, κάτι που ο οποιοσδήποτε "μάρτυρας του Αλλάχ" δεν μπορεί να αντιληφθεί, γιατί ζει μέσα στον σκοταδισμό που του έμαθαν...

Όταν ο άλλος είναι αποφασισμένος να θυσιαστεί δεν υπάρχει τρόπος αντιμετώπισής του. Λειτουργεί με ζωώδη ένστικτα, αφού του επέβαλλαν με διαρκή διοχέτευση ψευδών παραστάσεων και υποσχέσεων, μια κατάσταση νοητικής παράκρουσης...

Και ακυρώνεται όλη η εκπαίδευση, το προσωπικό, ο εξοπλισμός, η εμπειρία, οι μυστικές υπηρεσίες της πλάκας, κλπ τρόποι άμυνας κι ασφάλειας οποιουδήποτε κράτους, που θα κλαψουρίζει σύσσωμο στα συντρίμια για λίγες μέρες με κεράκια κι ευχές, περιμένοντας το επόμενο απρόσμενο χτύπημα κάπου αλλού...

Η επέκταση του μουσουλμανικού τόξου στην γερασμένη Ευρώπη της ευρωστίας της δήθεν πολυπολιτισμικότητας χωρίς καμία ελπίδα αφομοίωσης των μεταναστών μουσουλμάνων που συνεχώς και ανεξέλεγκτα καταφθάνουν με κάθε μέσον, που διακατέχονται από ιδεοληπτική θρησκευτική παραφροσύνη και δεν εντάσσονται κοινωνικά στις χώρες υποδοχής τους, θα αποτελεί διαρκή κίνδυνο για τον πολιτισμένο κόσμο, αν δεν βρεθούν αποτελεσματικά μέσα αντιμετώπισής του...

Νοιώθουν τόσο διαφορετικοί που όχι μόνο δεν θέλουν να προσαρμοστούν στις κοινωνίες που τους δέχτηκαν, μα θέλουν να επιβληθούν σε αυτές και να τις αλλάξουν δια της βίας που πηγάζει από τις γραφές τους και με πρότυπο τις δικές τους, αυτές τις ίδιες που υποτίθεται πως έφυγαν οι περισσότεροι κυνηγημένοι, "αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο", μια φράση πολυχρησιμοποιημένη από κάθε υποστηριχτή - αλληλέγγυο, που δεν λέει πια τίποτα σε κανέναν που την ακούει...

Στα πόσα "μεμονωμένα περιστατικά" θα παρθούν σοβαρά μέτρα;

Κανόνες και νόμοι υπάρχουνε και καθορίζουν τη ζωή των πολιτών που ήδη κατοικούν σε κάθε χώρα, εσύ ο "μετανάστης" ή "πρόσφυγας" από την πρώτη στιγμή της εισόδου σου τους δέχεσαι και μένεις προσπαθώντας σκληρά να γίνεις μέλος και να σε αποδεχτούν, ή τραβάς αλλού παρέα με τις εμμονές, τα πιστεύω, τις ιδεοληψίες σου, τη θρησκεία, κλπ μανούρα σε καθοδηγεί. Ακόμη περισσότερο αν είσαι 2ης - 3ης - 4ης γενιάς κι εξακολουθείς εσκεμμένα να είσαι στο κοινωνικό περιθώριο...

Μακριά από τις γειτονιές του κόσμου, πρίν να γίνεις επικίνδυνος απροσάρμοστε νεαρέ και στα αρχίδια μας τι θα απογίνεις, όπως κουβεντιάζεται στον δρόμο.

Τόσο απλά κι όμως ανεφάρμοστα από τις "αρχές" και την κατεστημένη πολιτική ορθότητα...

Γιατί ίσως είναι ώρα να το αναλάβουν οι πολίτες στις ίδιες τους τις γειτονιές, πριν κινδυνέψουν ή γίνουν ξαφνικά θύματα.

Θα σταματήσετε, ή θα σας κάνουμε να σταματήσετε. Γιατί εμείς μπορούμε να κάνουμε πράγματα που η αστυνομία δεν επιτρέπεται να κάνει. Μπορούμε να κάνουμε πράγματα που η αστυνομία δεν επιτρέπεται να κάνει, και δε πρόκειται να ζητήσουμε κανενός την άδεια ή τη συγχώρεση...

Aφού οι ανύπαρκτοι ηγέτες - πολιτικάντηδες δεν φαίνεται να νοιάζονται, ούτε κινδυνεύουν άμεσα κάθε ανύποπτη στιγμή μέσα ή έξω από τα σπίτια τους, όπως οι λαοί (;) που τους ψηφίζουν - ανέχονται...

Είναι δε οι ίδιοι που με τις πολιτκές αποφάσεις τους δημιούργησαν τη μουνουχισμένη σημερινή Ευρώπη!

ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗ Ο ΛΟΓΟΣ...

Ζούμε πολύ καλύτερα από ότι πριν πενήντα τόσα χρόνια στη συντριπτική πλειοψηφία και σαν άτομα και σαν κοινωνία.

Ζούμε όμως χειρότερα από ότι ζούσαμε πριν από μόλις δέκα χρόνια!

Αυτό επιτεύχθηκε μέσα από μακρά σειρά γεγονότων, εισρόης κοινωτικών κονδυλίων και του ανεξέλεγκτου δανεισμού σε συνδιασμό με τη μείωση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας αυτής της χώρας. Ζήσαμε έτσι πάνω από τις πραγματικές δυνάμεις μας με δανεικά, παράγoντας όλα και λιγότερα. Eπιπλέον κακοδιαχειριστήκαμε όσα βγάλαμε και όσα δανειστήκαμε σαν χώρα και σαν άτομα.

Έτσι φτάσαμε σε αυτό που όλοι ξέρουμε και υφιστάμεθα σήμερα, είτε φταίμε και λάβαμε ενεργά μέρος στο παραπάνω πανηγύρι, είτε όχι...

Οι γνωστοί συνδικαλιστές που θα πάρουν τον λόγο στις συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς, δεν ενδιαφέρουν τον κάθε πολίτη, είτε εργάζεται ακόμη είτε όχι, τα όποια λόγια τους αντηχούν κενά και κούφια, καλύτερα μια εκδρομή στην ανθισμένη φύση τέτοιες μέρες Ίσως απαυθύνονται μόνο ένα συγκεκριμένο κλειστό κοινό, αυτό που στήνεται από νωρίς ανεμίζοντας τα κομματικά λάβαρα κι επιμένοντας σε ουτοπίες μιας περασμένης εποχής.

Αυτοί που ακόμη προσδοκούν διεκδικούν τα ανέφικτα ενός ονειρικού εργατικού σύμπαντος. Όντας βαθύτατα συντηρητικοί, αρνούνται πεισματικά κάθε συνεργασία με την πραγματικότητα. Ανενημέρωτοι επειδή δεν θέλουν να ξέρουν, σφηνωμένοι στο καβούκι τους επειδή φοβούνται μήπως μάθουν και μακριά νυχτωμένοι στον εικονικό κόσμο που υπάρχει μόνο στη φαντασία τους, οι κομματικοί συνδικαλισταράδες βιώνουν την Πρωτομαγιά σαν ένα ακόμη αδιέξοδο τελετουργικό.

Καταλήξαμε να έχουμε συνδικαλιστές μόνο εκεί που ήδη υπάρχουν πολύ περισσότερα δικαιώματα σε σχέση με τη παραγωγικότητά τους και μάλιστα εκ του ασφαλούς, δηλαδή στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ. Κάποιοι βολεμένοι εκεί ακόμη πιστεύουν ότι διεκδικούν εκ του ασφαλούς και μάλιστα εις βάρος των υπολοίπων παραγωγικών τάξεων και των ίδιων των κρατικών επιχειρήσεων που δουλεύουν και βυθίζονται σε δυσβάσταχτα πλέον χρέη...

Ομως κάτω από αυτές τις συνθήκες, όσοι ''αρχαιολόγοι'' και αν προασλαμβάνονται με τα τιμολόγια χρεωκοπημένων ΔΕΚΟ ή από λαμογιακές ΜΚΟ στο όνομα της προατασίας των "προσφύγων", πραγματικές και βιώσιμες και παραγωγικές λύσεις δε βρίσκονται...

Ο ΘΕΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ...

Πριν δύο χιλιάδες χρόνια, ένας γιός ξυλουργού παρέα με μια μικρή ομάδα ψαράδων, θεμελίωσαν μια θρησκεία που κυριάρχησε στον κόσμο επί δύο χιλιετίες, άντεξε την άνοδο και την πτώση πολλών αυτοκρατοριών, τα γυρίσματα πολλών αιώνων, εξαπλώθηκε πέρα από ηπείρους και ωκεανούς, άντεξε Μεσαίωνα και Αναγέννηση και Διαφωτισμό και Επαναστάσεις και πολλούς πολέμους...

Αν ο γιός του ξυλουργού ήταν ταυτόχρονα και γιός Θεού, τότε το πράγμα είναι απλό.


Αλλά, αν ήταν απλά ένα γιός ξυλουργού, τότε είναι αληθινό Θαύμα!

Το παραπάνω αποδίδεται στον μεγάλο Νεύτωνα που υπήρξε «μονοφυσίτης» και το επαναλάμβανε συχνά ο Κούρτ Γκέντελ, ο μεγαλύτερος ίσως μαθηματικός του 20ου αιώνα.

Ο γιός ενός ξυλουργού και η παρέα του νίκησαν όλες τις ελίτ, όλων των εποχών! Δίδαξαν την Αγάπη. Την αυτοθυσιαστική αγάπη...

Κατέλυσαν όλες τις διακρίσεις κι όλα τα αξιώματα σε όλες τις εποχές.

Κοινωνίες που μαστίζονται από ανισότητες, αδικίες και διακρίσεις, πιστεύουν ταυτόχρονα σε ένα δοτικό Θεό που θυσιάζεται για το κάθε άνθρωπο προσωπικά, αφού τους αγαπάει όλους και αφού απέναντι του όλοι είναι ίσοι.

Μόνο έτσι οι κοινωνίες των ανθρώπων μπορούν να ισορροπήσουν με τον εαυτό τους...

Το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να «συλλάβει» τον Θεό, την Υπέρτατη διάνοια, το Πρώτο Αίτιο της Δημιουργίας, την Κοσμική Δύναμη της Υπέρτατης Ευφυϊας, τον Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος κι ότι άλλο όνομα - προσδιορισμό του έχουν δώσει.

Αρκεί να μη του κλείσει την πόρτα. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει η Ψυχή.

Το μυαλό δεν μπορεί να ακουμπήσει το «επέκεινα». Γι' αυτό το λένε «επέκεινα». Γιατί είναι πέρα από τα όρια της ανθρώπινης - επίγειας νόησης.

Κι όταν φτάσεις σε αυτά τα όρια, τότε τι κάνεις;

Είτε κλείνεις τα παράθυρα και λες «τα ξέρω όλα κι όσα δεν καταλαβαίνω δεν υπάρχουν»

Είτε απλώς καταλαβαίνεις ότι έφτασες στα νοητικά σου όρια κι από κει και ύστερα, αφήνεις ελεύθερη την ψυχή σου να συνεχίσει την «αναζήτηση»...

Που φαίνεται πως διαρκεί όσο βρίσκεται ο άνθρωπος εν ζωή.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!