ΤΖΑΚΙΑ, ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ, ΕΞΟΥΣΙΑ...

Η ψηφοφορία την προηγούμενη Κυριακή εξελίχθηκε σε επανάσταση των απλών μελών που καταψήφισαν το πολιτικό μηδέν, την οικογενειοκρατία και τους μηχανισμούς που προωθούν τους ευνοημένους τους στην εξουσία...

Προφανώς η βάση της ΝΔ που αγαπάει ανυστερόβουλα την παράταξη αντιλήφθηκε το μέγεθος της ανικανότητας των στελεχών της να κατανοήσουν τι πρέπει να πράξουν και πήρε την κατάσταση στα χέρια της με την μαζική συμμετοχή της την Κυριακή.

Η ευχαρίστηση και το ξέσπασμα της κοινωνίας και μετά η ανακούφηση και η ελπίδα!

Η αρχηγία λοιπόν στη ΝΔ κρίθηκε και το αύριο θα δείξει το κατά πόσο η επικράτηση Σαμαρά θα λειτουργήσει συσπειρωτικά ή εάν θα υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις στη συνοχή και ενότητα του κόμματος.

Τα δύο στρατόπεδα είναι σε σκληρή αντιπαράθεση και η διένεξη ή οι παραγκωνισμοί δεν θα φανούν τώρα που η ΝΔ θα θελήσει να δείξει προς τα έξω ότι υπάρχει ως αντιπολίτευση πλασάροντας μια ενωτική εικόνα, αλλά μετά από κάποιο διάστημα, όταν ήδη θα έχει ξεκινήσει ο ρόλος της ως μείζων αντιπολίτευση και οι παρεμβάσεις της στο Κοινοβούλιο με αρχηγό τον Σαμαρά θα επισκιάσουν τις όποιες εσωκομματικές ανακατατάξεις και αναταράξεις.

Γιατί όχι μόνο θα υπάρξουν αυτές αλλά θα επικρατήσουν στο παρασκήνιο.

Το "ξεκαθάρισμα" του στρατοπέδου της Ντόρας, θα αρχίσει να διεξάγεται σταδιακά, αλλά σταθερά. Μην ξεχνάμε ότι τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα ήρθαν σε μεγάλη αντιπαράθεση το τελευταίο χρονικό διάστημα και κανέναν δεν μπορούν να πείσουν ότι οι διαμάχες σταμάτησαν εδώ.

Και δεν θα πρέπει φυσικά να σταθεί κανείς στις κινήσεις γενναιοδωρίας από την πλευρά Σαμαρά, που υποτίθεται ότι θα αξιοποιήσει πολλούς από το στρατόπεδο της Ντόρας στην κορυφή της κομματικής ιεραρχίας. Αυτές περισσότερο είναι κινήσεις εντυπωσιασμού και κλασικές μέθοδοι υποτιθέμενου ενωτικού χαρακτήρα του εκάστοτε νικητή.

Αυτό που δεν βλέπουμε γίνεται στα παρασκήνια. Αλλά αυτό αφορά τα κόμματα και τη δομή τους. Αυτό που περισσότερο ενδιαφέρει είναι τι κατάλαβε ο υπόλοιπος κόσμος από όλη αυτή την αντιπαράθεση.

Είναι ένδειξη Δημοκρατίας να ομιλούν ανοικτά περί "οικογενειοκρατίας, κάστρων, φέουδων ή μηχανισμών";

Είναι απόδειξη ενότητας η ανταλλαγή βαριών χαρακτηρισμών μεταξύ των δύο υποψηφίων και η επίπλαστη αποδοχή του νικητή από τον ηττημένο;

Τα ίδια είχαμε και πριν από χρόνια στο ΠΑΣΟΚ. Έτσι είναι τα κόμματα.

Υπάρχουν και μηχανισμοί αλλά και στρατόπεδα που διψούν για εξουσία. Έτσι είναι ολόκληρο το κοινοβουλευτικό σύστημα, αν θέλουμε να διευρύνουμε το χάσμα που επικρατεί ανάμεσα στα κόμματα που αδυνατούν να συμφωνήσουν σε στοιχειώδη ζητήματα.

Τα κόμματα αυτη τη στιγμή πάσχουν από έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα.

Αυτή δεν διορθώνεται ιδεολογικά. όσο ηθικά και αντιληπτικά: να αναδειχθούν ανθρωποι ικανοι να αξιοποιήσουν μια ιδεολογία. Το ποιοι είναι αυτοί, δεν προυποθέτει μεγάλη αντιληπτική ικανότητα για να το αντιληφθούμε συνήθως.

Και το μέλος του κόμματος δεν είναι στρατιωτάκι για να το ψηφίζει πάντα, ούτε κανένα αυτόματο που να μην μπορεί να μην μπορεί να ζήσει σε προσωρινή διαφωνίαμετο κόμμα του, αλλά σε συμφωνία με μια ευρυτερη μακροχρονια προοπτικη του κομματος του...

Γιατί αναρωτιέται ο μέσος πολίτης: αν εντός των κομμάτων υπάρχουν τόσες διαφορές, χτυπήματα κάτω από τη μέση και μίση, πόση απόσταση χωρίζει τα κόμματα στο σύνολό τους;

Η απάντηση είναι αυτονόητη. Σε ένα συμφωνούν και οι 300 της Βουλής: στα οφίτσια.

Εκεί κανένας δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για αντιπαλότητα μα ούτε και για αδιαφορία. Τουναντίον. Η εξουσία είναι βασικό στοιχείο της ιδιοσυστασίας των κομμάτων. Εκεί στηρίζονται και εκεί αποσκοπούν. Υπάρχουν και πολλά άλλα που κάνουν σημαντική την επικράτηση του ενωτικού χαρακτήρα και κλίματος στα κόμματα. Και πάλι όμως πρωταρχικό ρόλο διαδραματίζει η εξουσία. Το μοίρασμα της "πίτας".

Πολύς κόσμος το γνωρίζει αυτό, όμως δεν παύει να επενδύει σε πρόσωπα που του υπόσχονται καλύτερες ημέρες. Οι μέρες αυτές όμως ποτές δεν έρχονται. Και περιμένει ο κόσμος. Και τα πράγματα κυλούν πανομοιότυπα στα κόμματα που δείχνουν να μην πτοούνται από τις όποιες νουθετικές θεωρητικές προσεγγίσεις πάσης φύσης ειδικών ή αναλυτών.

Η ΝΔ μπαίνει πλέον σε μια νέα περίοδο μοιράσματος της τράπουλας από τα χέρια ανθρώπων που κάποτε αμφισβήτησαν δικαίως ή αδίκως τη δομή της. Ο κόσμος της ΝΔ επέλεξε τον Αντώνη Σαμαρά να οδηγήσει το κόμμα σε μια νέα εποχή.

Τι έμεινε όμως από όλη αυτή την αντιπαράθεση στον απλό κόσμο; Ότι με το παραμικρό τα ποικίλα στρατόπεδα στα κόμματα ενεργοποιούνται με ολέθριες συνέπειες. Αυτό βέβαια δεν φαίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Οι επιπτώσεις θα φανούν αργότερα όταν η συνοχή με την πρώτη δυσκολία θα διαρρηγνύεται...

Τα πράγματα οδηγούν νομοτελειακά σε αυτό το σημείο. Γιατί αν έπαυαν οι μηχανισμοί στα κόμματα, θα επικρατούσε έστω και υποψία αξιοκρατίας. Που κανένας όμως υποψήφιος σε κανένα κόμμα δεν επιθυμεί.

Μα για να ανθίσει ξανά η καμένη γη που παρέδωσε η προηγούμενη κυβέρνηση θα πρέπει να υπάρξει μια συνέχεια και εντατικοποίηση των πολιτικών που θα βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο αλλά και αυτή η δυναμική της ηγεσίας που θα περιθωριοποιήσει την οποιαδήποτε πελατειακή και ατομικιστική σκοπιμότητα.

Για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα χρειάζεται πολιτική βούληση, σχέδιο και συσπείρωση των κομματικών στελεχών πάνω σε αυτό τον σκοπό. Σε τελική ανάλυση αυτά τα προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν από τη μια μέρα στην άλλη αλλά σύντομα επιβάλλεται να γίνει δυναμικά η αρχή...