ΝΕΑΝΙΚΗ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Η οικονομική και κοινωνική κρίση του καιρού μας έχει σοβαρό αντίχτυπο στην αγορά εργασίας. Γεγονός που βλέπουμε και ακούμε καθημερινά, πλαισιωμένο με πολλά ζωντανά παραδείγματα...

Χειρότερο κακό στο νέο σε ηλικία άνθρωπο ως ον που ζει και δρα σε μιαν κοινωνία δεν υπάρχει από την ανεργία.

Να έχει δαπανήσει χρόνια και χρήμα σε σπουδές και να παραμένει ακούσια άνεργος.

Να ψάχνει και να μη του δίνουν δουλειά, την ώρα που αντί να λιγοστεύουν, οι ανάγκες του μεγαλώνουν και πολλαπλασιάζονται και τα χρόνια του περνούν και καταλήγουν σε δικαιολογία μη αποδοχής του από μελλοντικούς εργοδότες...

Το πρόβλημα της ανεργίας ως γνωστό πλήττει κυρίως τους νέους ανθρώπους στο ξεκίνημα της αυτόνομης ζωής τους.

Δεν είναι λίγες οι φορές που επισημαίνεται ότι η ανεργία της νέας γενιάς είναι ολέθρια για την κοινωνία, εφόσον τους απογοητεύει όταν έχουν τη διάθεση και την ορμή και δεν τους δίνει θάρρος να αγωνίζονται για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος, πιο ανθρώπινος, δικαιότερος.

Την ίδια στιγμή, η καθεστηκυία τάξη κάθε κοινωνίας του καιρού μας δρα έτσι που λες και δε θέλει τους νέους ξύπνιους, με όρεξη για ζωή και δημιουργία, αλλά τους μετατρέπει σε υποχείρια κάποιων κοινωνικοπολιτικά και οικονομικά "δυνατών", σε άβουλα και χωρίς επαναστατικότητα όντα, που χωρίς κοινωνική συνείδηση νοιάζονται μονάχα για τον εαυτούλη τους...

Εργασία όμως δεν σημαίνει κατ' ανάγκη κι αποκλειστικά διορισμός σε δημόσια θέση, ή μίσθωση από κάποιο αφεντικό, αιτίες που αποτελούν και τα κύρια αίτια της ανεργίας, αφού συνωστίζονται πολλοί μελλοντικοί υπάλληλοι σε λιγοστές ΜΙΣΘΩΤΕΣ θέσεις, αποκλείοντας τις υπόλοιπες δυνατότητες απασχόλησης...

Η ατομική ή συλλογική επιχειρηματικότητα θα μπορούσε ν' αποτελέσει διέξοδο για πολλούς δημιουργικούς νέους/ες που ονειρεύονται κάτι παραπάνω από το να γίνουν κλητήρες, γραφιάδες ή δασκαλίτσες με πολλές θεσμοθετημένες αργίες και σίγουρη δημόσια ασφάλιση...

Η επιχειρηματικότητα αποτελεί κατά κύριο λόγο νοοτροπία. Πρόκειται για την δραστηριοποίηση και την ικανότητα που έχει ένα άτομο, μεμονωμένα ή στο πλαίσιο ενός οργανισμού, να αναγνωρίζει τις ευκαιρίες και να τις εκμεταλλεύεται προκειμένου να επιτύχει προστιθέμενη αξία, να έχει οικονομικό όφελος, να αλλάξει ή ακόμη και να δημιουργήσει μια νέα αγορά.

Με επιπλέον οφέλη πέρα του (αυξημένου) οικονομικού, την πρωτοβουλία, την έμπνευση και δημιουργικότητα, την καινοτομία, το πείσμα για επιτυχία, την καταξίωση, την προσωπική ανάπτυξη κι ολοκλήρωση, πράγματα που αφορούν πρωτίστως νέους με δίψα για ζωή.

Η στήριξη της επιχειρηματικότητας είναι θέμα βούλησης κυρίως πολιτικής και κυβερνητικής και δευτερευόντως ιδιωτικής και ατομικής, με πρώτο λόγο να έχει ο τολμών το ρίσκο νέος επιχειρηματίας.

Εκεί θάπρεπε να κατευθύνεται η κύρια προσπάθεια μείωσης της ανεργίας από τους επίσημους φορείς.

Που έχουν το χρέος και την ευθύνη ν' αντιμετωπίζουν μετωπικά και δυναμικά την ανεργία και το σωρό των προβλημάτων που σχετίζονται έμμεσα ή άμεσα με αυτήν όπως κοινωνικός αποκλεισμός, υλική και πνευματική ένδεια, ασφάλιση - υγεία - πρόνοια κ.α.

Οι κοινωνικοί φορείς ακόμη θα πρέπει να μην παρασύρονται όταν ακούνε για προγράμματα νέων θέσεων εργασίας τύπου stage, ούτε να παίρνουν αμέσως θέση στηρίζοντας απροκάλυπτα όσους προσπαθούν απεγνωσμένα να γαντζωθούν από τέτοιες και να κολλήσουν σε μια υπηρεσία με δημοσιοϋπαλληλίστικο ωράριο, γραφειοκρατία, απαξιωτικές συμπεριφορές κι ανευθυνότητα προς τους πολίτες που καλούνται να εξυπηρετήσουν, κλπ παρεπόμενα που συνεπάγονται οι θέσεις που εποφθαλμιούν...

Στο κάτω κάτω δεν μας αφορά όλους το πλάγιο ρουσφέτι του κάθε εξυπνάκια, για να τον βλέπομε μπροστά μας να χοροπηδά για την "επιδοτούμενη" εργασία του, παντελώς ανίκανος να βρει άλλη πιο ενδιαφέρουσα και προσοδοφόρα εντέλει...

Βέβαια οι νέοι έχουν δικαιώματα για κοινωνική ισότητα, ανάπτυξη κι ευημερία και κάθε νέος και νέα μπορεί να αδράξει την δική του ευκαιρία για την προσωπική πνευματική πρόοδο και υλική ευημερία.

Που απαιτούν και το ανάλογο ρίσκο και προσπάθεια. Στα χέρια τους είναι.