12 ΕΝΤΟΣ ΜΙΣΑΩΡΟΥ...

Σε προχθεσινό ταξίδι μου - αστραπή στην πρωτεύουσα, είπα να καθίσω για μεσημεριανό φαγητό σε φημισμένο σουβλατζίδικο - εστιατόριο της πλατείας Μοναστηρακίου με μακρόχρονη παρουσία και ιστορία, όπου και πρωθυπουργοί τρώνε...

Κάθισα και δοκίμασα τις οβελιστηριακές σπεσιαλιτέ του, με πολύ συχνές όμως διακοπές από πολυάριθμους επαίτες και πλανόδιους πωλητές της κακής ώρας, όλων των τριτοκοσμικών φυλών κι αποχρώσεων που έχουν κουβαληθεί ακάλεστοι και με τα πάσης φύσεως εμπορεύματα ή ακόμη και θεάματα που σκαρφίζονται, προσπαθούν όπως μπορούν να βγάλουν καταρχήν το καθημερινό μεροκάματο κι αν τα καταφέρουν να πλουτίσουν μακρόχρονα...

12 τέτοιοι μ' ενόχλησαν το μισάωρο που χρειάστηκα να παραγγείλω και να φάω, αυτοί που τόλμησαν μόνο να με πλησιάσουν, εκτός από κείνους που με προσπέρασαν....ένας σε διάστημα λιγότερο των 3' στατιστικά...

Τέτοια εκτεταμένη επαιτεία πια στο κέντρο της πρωτεύουσας όπως διαπίστωσα αργότερα όταν περπατούσα στους γύρω δρόμους, σε ποιόν να πρωτοδώσω αν θέλω από τους κυριολεκτικά αρκετές δεκάδες που πάντηξα στην πορεία μου, ο ευκολότερος τρόπος που βρήκαν για λίγα ευρώ καθημερινά, αφού δουλειές δεν υπάρχουν για όλους και όλο και αυξάνονται οι πεινάλες...

Και ανάξια λόγου τα εμπορεύματα που τους έδωσαν να σπρώξουν οι νταβατζήδες τους, με τα κλειστά φορτηγάκια που τους ξεφορτώνουν το πρωί εκεί κοντά...

Η μόνη που κέρδισε την προσοχή μου ήταν μια 11,5 χρονη μελαχροινή τσιγγάνα, που τα έξυπνα επιχειρήματα της ήταν αντάξια σεμιναρίων πωλήσεων και το χαμόγελο της έσκιζε...Τελικά όμως προτίμησε να πάρει το ένα ευρώ που της έδωσα και να φύγει παρά να μου κάνει συντροφιά να φάμε μαζί, κάτι που θα μου κόστιζε πολύ περισσότερο μα χαλάλι της...

Τσιμπημένες οι τιμές στο φημισμένο σουβλατζίδικο, μα τουλάχιστον χορταστικές και καλοψημένες οι μερίδες του...

Με κάποιες σοβαρές ενστάσεις όμως προς τον ιδιοκτήτη και τη πρακτική των υπαλλήλων του:

- Δεν πιέζουν τους πελάτες να πάρουν εξτρά σαλάτες και ποτά με φτηνιάρικες δήθεν αυθόρμητες ατάκες, κάποιοι (όπως τώρα εδώ) ξέρουν πολύ περισσότερα για τις πωλήσεις και τις μεθόδους τους, από όσα τους είπαν αυτών οι πρόχειροι δάσκαλοι τους...

- Σε όσες παραγγελίες περιλαμβάνονται στο σερβίρισμα πίτες, γιατί φέρνουν και ψωμί χρεώνοντας το, ας ρωτήσουν πρώτα αν το θέλουν οι πελάτες...

- Όταν κάποιοι ζητούν λίγο νερό, οι σωστοί επαγγελματίες φέρνουν μια κανάτα κρύο από τη βρύση που να χωρά μερικά ποτήρια, όχι μπουκάλι μ' εμφιαλωμένο 1,5 λίτρο που το χρεώνουν κι αυτό χωριστά...

- Όταν διαπιστώσουν πως τελείωσαν το φαγητό τους, δεν περνούν κάθε 2' επιδεικτικά από το τραπέζι τους κοιτώντας το χαρτί με τον λογαριασμό επιμόνως και με νόημα, μπορεί να χρειάζεται ο συγκεκριμένος πελάτης κάποιο χρόνο να χωνέψει λιγάκι πριν ανηφορίσει με τα πόδια προς το Κολωνάκι (ή την παραλιακή με το τράμ καλύτερα) για τον καφέ του, δεν θέλει σώνει και καλά να μολάρει μόλις καταπιεί την τελευταία μπουκιά και τον δείτε να σκουπίζει το μουστρί του.

- Γιατί σε διπλανό ηλικιωμένο ζευγάρι που ζήτησαν να φάνε 2 απλά σουβλάκια σε τραπέζι, τους είπαν επί λέξει: "αυτά στο χέρι και στο δρόμο, εδώ στο τραπέζι θα παραγγέλνετε μερίδες σε πιάτα μόνο";

Δεν φαινόταν να σας λείπει η πελατεία και τα κέρδη εξάλλου, προς τι όλα τα παραπάνω και επιπλέον δείχνετε να ζείτε μόνο για την ώρα της πληρωμής του λογαριασμού;