ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 6...

Δεν είχε έτοιμη δουλειά να κληρονομήσει ο Κάκος.

Πολλές φορές σκεφτόταν πως θα ήταν η ζωή του αν ο γέρος του ήταν επιτυχημένος ιδιοκτήτης μιας οποιασδήποτε μεγάλης επιχείρησης, από ναυπηγείο ή διυλιστήριο μέχρι ενός εργοστασίου, βιοτεχνίας, ξενοδοχείου, μαγαζιού ή και περιπτέρου ακόμη...

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις θα ξεμπέρδευε με τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, θα πήγαινε την άλλη μέρα κιόλας στο μαγαζί του μπαμπά και θα δούλευε σε δική του δουλειά, με κέρδη από την πρώτη μέρα.

Εδώ όμως δεν διέθετε τίποτα που να παράγει χρήμα δικό του.

Διέθετε βέβαια ένα πρώτο πτυχίο, που απόκτησε μετά από πανελλαδικές εξετάσεις, φοίτηση κάποια χρόνια σε σχολή, εξετάσεις, άσκηση και πτυχιακή εργασία. Με όσο χρόνο, κόπο και χρήματα συνεπάγονται όλα αυτά. Εκτός τα υπόλοιπα, ο Κάκος λογάριασε πως με τα λεφτά που ξόδεψε αυτά τα χρόνια, θα είχε σήμερα ένα αρκετά μεγάλο μαγαζί δικό του για πάντα...

Αντιθέτως, το μόνο που είχε στα χέρια του τώρα ήταν ένα κομμάτι χαρτί που θα περιέφερε από πόρτα σε πόρτα κι από αφεντικό σε αφεντικό, αν δεήσει να τον πάρει κάποιος στη δουλειά του. Γιατί το χαρτί του έγραφε βέβαια τι είχε σπουδάσει, μα δεν εγγυόταν σε κανέναν τι είχε πραγματικά μάθει τόσα χρόνια και περισσότερο τι μπορούσε να κάνει μ' αυτά για να παράξει χρήμα για τον εαυτό του και για τους άλλους (κι αυτό μόνο αν δούλευε για πάρτη του, σε μισθωτή δουλειά ισχύει το αντίστροφο, πρώτα θα κερδίζουν οι άλλοι κι έπειτα αυτός)...

Τώρα δεν μπορούσε να κάνει και τίποτα άλλο. Αφού κάποτε προτίμησε την ξηρά από τη θάλασσα.

Παλαιότερα πριν μπει στη σχολή που πήγε, τον είχαν αποτρέψει οι δικοί του να πάει στο Εμπορικό Ναυτικό, όπου σίγουρα θα γινόταν πλοίαρχος και με το θάρρος που τον διέκρινε θα έπιανε το τιμόνι του μεγάλου Cargo στα δύσκολα και θα έσπαγε τα εμπάργκο, τροφοδοτώντας αποκλεισμένους και σακκιάζοντας εκατομμύρια $$$, όταν οι άτολμοι θα κουβαλούσαν καλαμπόκι και σανό για ζωοτροφές με σκυλοπνίχτες. Αφού τα κατάφεραν κάποιοι άλλοι μπορούσε κι αυτός, δεν υστερούσε σε τίποτα από κείνους ο Κάκος. Θα γύριζε τον κόσμο όσο ήταν νέος, θα μάζευε ένα καλό κομπόδεμα και θα κατέληγε με μια βασιλική σύνταξη μόλις φτάσει τα 50 του, ή θα συνέχιζε με business στον χώρο...

Με κάποιο ρουσφέτι άρπα - κόλα μπορούσε να γίνει μπάτσος, μα δεν ήθελε ν' ασχολείται με ταραξίες κι εγκληματίες, ή κλητήρας χωρίς παραπέρα εξέλιξη. Ως εκεί μόνο μπορούσε ο βουλευτής του, αν ήθελε κάποια θέση με αξιώσεις κι ευθύνες θα έπρεπε να την διεκδικήσει σε κάποιον διαγωνισμό, είχε δε τα μέντια του αν προκηρυσσόταν κάποιος τέτοιος που τον ενδιέφερε να συμμετάσχει...

Για να γίνει παπάς να βολευτεί τεμπέλικα σε μια ενορία ούτε λόγος, δεν ήταν αυτός για ράσα, αλληλούια και θυμιατά, ήθελε να ζήσει και τη ζωή του ελεύθερα χωρίς κανόνες έστω και "ιερούς", μόνο και μόνο για να παριστάνει τον αγιασμένο στις αγράμματες γριές και να του βάζουν οικειοθελώς τον οβολό τους στην πάντα απλωμένη του χέρα, και να τον επικρίνουν μετά πίσω από την πλάτη του στις μεταξύ τους κουβέντες για έναν τρόπο αθέμιτου χρηματισμού εις βάρος τους και της πίστης τους.

Γνωστούς πλούσιους ή βολεμένους δεν είχε ο Κάκος. Όσοι γνώριζε είτε είχαν μια θεσούλα που δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα να τον βοηθήσουν, είτε έψαχναν για δουλειά επίσης κυρίως στο δημόσιο, αν έβρισκαν κάτι θα φρόντιζαν τον εαυτό τους πρώτα κι όχι αυτόν, δεν τους ενόχλησε παραπέρα.

Είχε προς το παρόν μόνο μια διέξοδο να αναζητήσει εργασία: τις μικρές αγγελίες που δημοσιεύονταν στον τύπο...

Τις παρακολουθούσε σχεδόν καθημερινά να ξέρει τι παιζόταν στην αγορά.

Αφού δεν είχε εισόδημα ακόμη από πουθενά και ζούσε όπως - όπως με το μικρό χαρτζιλίκι που που έδινε η γριά μάνα του όταν έπαιρνε τη σύνταξη της, δεν ξόδευε λεφτά για την αγορά εφημερίδων, μάζευε κάθε πρωί από τους κάδους του δήμου και διάβαζε τις χθεσινές εφημερίδες, ή έβγαινε τα βράδια μετά που κλείνανε τα μαγαζιά και μάζευε αυτές της ημέρας που πετούσαν οι νοικοκύρηδες όταν τις διάβαζαν.

Δεν ήταν απαραίτητο να είναι φρεσκοτυπωμένες, οι αγγελίες συνήθως ισχύουν για μερικές μέρες από όταν δημοσιευτούν.

Στην αναζήτηση του αυτή που κράτησε πολύ καιρό, βρήκε αρκετές ενδιαφέρουσες αγγελίες που σαν έτοιμος από καιρό και με δίψα για μια απασχόληση επ' αμοιβή, ανταποκρίθηκε αμέσως...



ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...