Ξεροκέφαλος και ισχυρογνώμονας ήταν ο Καμπιτσολευτέρης που έμενε σ' ένα χωριό του Ηρακλείου και θάρουνε πως σάϊκα πάντα είχε δίκιο...
Μια μέρα μάζεψε κάποιους μανίτους που είχανε φυτρώσει στο χωράφι του και τους έφερε στο σπίτι να τους ψήσει η γυναίκα του να τους φάνε. Εκείνη που τους γνώριζε καλά, του είπε πως ήταν από τους δηλητηριώδεις και καλά θα έκαναν να τους πετάξουνε αμέσως...
Δεν ήθελε ν' ακούσει κουβέντα ο άντρας της, ήθελε να τους φάει αφού αυτός τους βρήκε και σαν πάντα ήξερε καλύτερα. Η γυναίκα δεν θέλησε να φάει και για να την εκδικηθεί πήρε το πιάτο της και το έδωσε να το φάει ο γάϊδαρος καλύτερα όπως της είπε, που δεν του αντιμιλούσε...
Έτσι έφαγε μόνος του τους μανίτες του κι όσους περίσσεψαν τους έριξε στον χοίρο τους, όπως κάνανε με όλα τ' αποφάγια κι έπεσε να κοιμηθεί...
Η γυναίκα όμως είχε δίκιο εντέλει, όσοι φάγανε από τους δηλητηριώδεις μανίτους και ο άντρας και τα ζώα πεθάνανε την άλλη μέρα.
Μάζεψε τα κουφάρια τους στη σειρά κι όπως άρχισε το μοιρολόϊ για τον άντρα της και τα οικόσιτα τους ζώα, βρήκε ευκαιρία να πάρει την εκδίκηση της για την ξεροκεφαλιά του:
Άντρα μου...χοίρε...γάϊδαρε...
και ποιόν να πρωτοκλάψω,
που σε μια μέρα μούλαχε
τρία...οζά να θάψω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου