ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ...

Ως ένα από τα χρησιμότερα όπλα του ανθρώπου τόσο για την επιβίωσή του, όσο και για τη συμβίωση με τους συνανθρώπους του αναδεικνύεται καθημερινά και πέρα από την αυτοπεποίθηση, η αισιοδοξία.

Η πίστη δηλαδή ότι τα καλύτερα έρχονται στο μέλλον, αρκεί ο άνθρωπος ν' αγωνιστεί για αυτά διότι τίποτε ποτέ δεν θα του δοθεί δωρεάν και χωρίς να το ζητήσει...

Ο αισιόδοξος δε λυγίζει ψυχικά και ηθικά, μολονότι έχει πολλές φουρτούνες ν' αντιπαλέψει στον δρόμο του τις οποίες συχνά ξέρει και εκ των προτέρων. Αντίθετα, με δημιουργικό, αισιόδοξο - θετικό τρόπο σκέψης και αταλάντευτη αποφασιστικότητα, προσπαθεί να έρθει πιο κοντά στους συνανθρώπους του ανιδιοτελώς και στοχεύοντας στο να συνενώσουν όλοι τις δυνάμεις τους για να αποτρέψουν τις κάθε λογής συμφορές και προβλήματα που είναι να έρθουν σε μια κοινωνία.

Τον αισιόδοξο οι παροντικές και πρόσκαιρες αναποδιές της τύχης δεν τον αποθαρρύνουν, μήτε τον κάμπτουν. Στον αντίποδα, του δίνουν πιο πολλή ψυχική δύναμη και θάρρος και κουράγιο, για ελπίζει και ν' αγωνίζεται για ένα καλύτερο, πιο ανθρώπινο μέλλον.

Ο οπλισμένος με αισιοδοξία άνθρωπος δεν φροντίζει μονάχα για το προσωπικό του κέρδος, που εξασφαλίζεται από κάθε λογής εφήμερες απολαύσεις σε βάρος των άλλων συνανθρώπων του. Συνάμα υπηρετεί τη δόξα του μέλλοντος, την υστεροφημία, προσφέροντας αφειδώς και χωρίς δολιότητα, τη βοήθειά του σε όσους την έχουν πραγματικά ανάγκη και δεν περιμένει κανένα αντάλλαγμα. Αυτό το κάνει όχι για τα "μάτια του κόσμου", αλλά διότι πιστεύει ολόψυχα πως η λαϊκή παροιμία "βάστα με να σε βαστώ, ν; ανεβούμε στο βουνό" είναι ανάγκη να πραγματώνεται σε κάθε εκδήλωση της ανθρώπινης ζωής.

Αρκεί βεβαίως να θέλουν οι άνθρωποι, μέσα από μιαν ευγενή άμιλλα και όχι έναν αθέμιτο ανταγωνισμό, να προχωρήσουν πιο μπροστά από τις περασμένες γενιές και να προκόψουν...

Κρίνεται όμως απαραίτητο να επισημανθεί και ότι οι άνθρωποι, συν τοις άλλοις, όταν αντιμετωπίζουν με αισιοδοξία και σε διαρκή και άοκνη επαγρύπνηση τα αισθητήριά τους όργανα (μάτια και αφτιά) το μέλλον τους, επηρεάζονται λιγότερο από τα μικρά και ατομικά και πασίδηλα ζητήματα της καθημερινότητας, μα προτάσσουν πάντοτε τα μεγάλα και γενικά και δυσθεώρητα οράματα της εποχής μας και της παγκόσμιας κοινότητας.

Κατόπιν τούτου, πολλοί πιστεύουν ότι οι αισιόδοξοι πολίτες είναι οι πιστότεροι μαχητές και ταυτόχρονα, παρασέρνουν και πολλούς άλλους διστακτικούς ή οκνηρούς στους ακατάπαυτους αγώνες υπέρ των πανανθρώπινων αγαθών της ειρήνης, δικαιοσύνης, ελευθερίας.

Επιπλέον τους μαθαίνουν πώς χωρίς στρουθοκαμηλισμούς, εφησυχασμούς, οχαδερφισμούς και ευθυνοφοβίες, να μοχθούν υπέρ της εξάλειψης των κάθε είδους ρατσιστικών ή άλλων διακρίσεων, που χωρίζουν τις κοινωνίες σε τάξεις και διχάζουν τους πολίτες, αν και ο κίνδυνος της ηθικής σήψης και της πνευματικής στείρωσης είναι περισσότερο ίσως από παλαιότερα ευδιάκριτος, εξ όσων ακούμε ή βλέπουμε παρά τη φαινομενική μας υλική ευημερία!