ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 8...

Ενώ περίμενε να δει μια αγγελία που θ' αποτελούσε την ευκαιρία της ζωής του, ο Κάκος προσπαθούσε εν τω μεταξύ να βολευτεί όπως - όπως σε μια υποδεέστερη δουλειά, για να βγάζει έστω τα προς το ζειν φτωχικώς μεν, αξιοπρεπώς και επαρκώς δε, όπως πολλοί άλλοι γύρω του που δεν μπορούσε να τους χαρακτηρίσει κανείς επιτυχημένους, μα είχαν μια δουλειά, κάποια έσοδα και τον τρόπο τους να ζούνε...

Μια τέτοια περίπτωση θα ήταν πχ να τον πάρουν υπάλληλο σε κάποιο μαγαζί...

Τότε ετοιμαζόταν να λειτουργήσει στην πόλη του ο "ΚΩΤΣΟΒΟΛΟΣ" που ήταν το πρώτο μεγάλο κατάστημα ηλεκτρικών συσκευών που θα υπήρχε στην πόλη και δημοσίευσε μια αγγελία αναζήτησης προσωπικού, μέχρι τότε υπήρχαν μόνο μικρά μαγαζιά τοπικών εμπόρων.

Σαν λύση ανάγκης ο Κάκος έστειλε το βιογραφικό του, που σε τρεις βδομάδες απέρριψαν όπως έγραφε το ευχαριστήριο σημείωμα που του έστειλαν, ενημερώνοντας τον συνάμα πως "δεν διέθετε τα προσόντα να δουλέψει για αυτούς"...

Νόμιζε πως θα διάλεγαν τους τέλειους ανθρώπους με απίθανα προσόντα αφού απέρριψαν αυτόν, έτσι πήγε όταν μετά 2 μήνες έκαναν τα εγκαίνια να τους δει από κοντά...Αντί για αυτό είδε κάποια μίζερα ανθρωπάκια που δεν συγκρίνονταν μαζί του ούτε στην εμφάνιση και το παράστημα, ούτε σε γνώσεις και ικανότητες, να περιφέρονται στο ολοκαίνουργιο μεγάλο μαγαζί φορώντας τα ρούχα με τη φίρμα που τους είχαν δώσει, μη μπορώντας να μιλήσουν σωστά σε πελάτες, να επαναλαμβάνουν όσα διάβαζαν στα ταμπελάκια των συσκευών μόνο αφού δεν ήξεραν τίποτα περισσότερο και να επαναλαμβάνουν συχνά τη φράση "θα το πάρετε, να σας το φέρω;" εν είδη ερωτήσεως κλεισίματος στο υποψήφιο πελάτη...
Τέτοια πράγματα το μεγάλο όνομα στα ηλεκτρικά, με τις τσιμπημένες τιμές και τις πολλές δόσεις τάχα ευκολίας στο πόπολο...

Για να διασκεδάζει ο Κάκος πήγαινε πότε πότε στο μαγαζί και έκανε πως ενδιαφερόταν για κάποια συσκευή, έσπαζε πλάκα με την ανεπάρκεια των πωλητών της κακής ώρας και του γλύφτη που παρίστανε το αφεντικό του μαγαζιού, έπαιζε μαζί τους με τις γνώσεις του στις πωλήσεις παντός είδους που αποκτούσε σταδιακα κι έφευγε όταν χόρταινε, χωρίς να πάρει τίποτα με το κλασικό "θα το σκεφτώ" του αναποφάσιστου αγοραστή...

Στην πραγματικότητα ποτέ δεν θα πλήρωνε δεκάρα ούτε θ' αγόραζε οτιδήποτε από κείνους που του στερήσανε την δυνατότητα να βγάλει ένα εισόδημα, βασική αρχή του Κάκου. Αυτό βέβαια δεν εμπόδιζε τους "προσοντούχους" που επιλέχτηκαν, να πληρώνονται με σταθερό μισθό κάθε μήνα άσχετα αν κάνουν πωλήσεις και να έχουν τ' απαραίτητα χρήματα για σπίτια, αυτοκίνητα, παιδιά, οικογένεια, αγορές, ταξίδια, λούσα, διασκέδαση, όταν εκείνος στερούνταν και τον καφέ ακόμη όντας απένταρος και μόνος...

Το ίδιο πάνω κάτω σκηνικό επαναλήφθηκε τον επόμενο χρόνο όταν επρόκειτο να έλθει στην πόλη και η "ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ" άλλη αλυσίδα ηλεκτρικών που μάζεψε με τον ίδιο τρόπο ένα μάτσο ακόμη ηλίθιους υπάλλήλους, δυο δε πήραν μεταγραφή από το προηγούμενο για να συνεχίσουν τη μίζερη καριέρα τους εδώ...

Και ξανά με το "ONEWAY", το "ΠΛΑΙΣΙΟ" το "ΡΑΔΙΟΚΟΡΑΣΙΔΗΣ" το "ΣΕΗΟΣ- EURONICS", το "EXPERT", το "ΚΡΙΚΟΣ" και μερικά άλλα μικρότερα μαγαζιά και μαγαζάκια, ο Κάκος παντού ανεπιθύμητος...Δεν κάνεις για τέτοια εσύ...θα σε κουράσει αυτή η δουλειά και θα βαρεθείς γρήγορα...δεν έχεις τα προσόντα που θέλουμε...έχεις περισσότερα από αυτά που εμείς ζητάμε...που ήσουν πιο πρώτα...έχεις ξανακάνει πωλήσεις;...σε τέτοιο service έχεις ξαναδουλέψει;...δεν είσαι πια 20 χρονών...είσαι χοντρός και δεν μπορείς να ανεβαίνεις σκάλες να στήνεις συναγερμούς...θα σ' έχουμε υπόψιν μας για αργότερα...άργησες, πήραμε άλλον...θέλω κοπέλα υπάλληλο...κλπ φράσεις και δικαιολογίες να τον διώξουν.

Τότε ήταν που άρχισε ν' αναρωτιέται ο Κάκος τι διάολο γύρευε με αυτούς, γιατί έπρεπε σώνει και καλά να θέλει να γίνει υπάλληλος τους με μισθό, ενώ μπορούσε να κάνει τα ίδια και καλύτερα μόνος του με μια δική του δουλειά.

Μια σκέψη που όλο και φούντωνε μέσα του, αν και δεν είχε λεφτά να ξεκινήσει κάτι δικό του, μα έλα όμως που δεν του έδιναν και μια ευκαιρία να αρχίσει από κάπου αλλού...

Κάτι έπρεπε να κάνει...

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...