ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ: ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ...

Δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση το σχέδιο της νέας ανακυττάρωσης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο οποίο ο υπουργός Εσωτερικών έδωσε το όνομα του σπουδαίου αρχιτέκτονα της αρχαιότητας Καλλικράτη.

Σύμφωνα με το σχέδιο, οι 1034 δήμοι του περασμένου "Καποδίστρια" μειώνονται σε 370 το πολύ, ενώ καταργούνται οι Νομαρχίες και τον ρόλο της δευτεροβάθμιας αιρετής αυτοδιοίκησης θα παίζουν οι 13 -14 Περιφέρειες.

Με την λειτουργία της αυτοδιοίκησης σύμφωνα με τον νέο χάρτη η εξουσία των περιφερειαρχών και των δημάρχων ενισχύεται ενώ τι αντίθετο συμβαίνει με τους βουλευτές οι οποίοι σύμφωνα με τον νέο εκλογικό νόμο δεν θα εκλέγονται πλέον σε επίπεδο νομού, αλλά σε επίπεδο μονοεδρικής περιφέρειας με πληθυσμό 60-70.000 ψηφοφόρους.

Σήμερα ένας βουλευτής παρεμβαίνει σε θέματα ενός νομού ενώ με το νέο σύστημα η χωροταξική του παρέμβαση περιορίζεται σε στενότερα όρια. Βέβαια κύριο καθήκον και βασική ευθύνη των βουλευτών είναι να νομοθετούν, αλλά τους πιο πολλούς συναρπάζουν τα παιχνίδια εγκαθίδρυσης πολιτικής μονοκρατορίας στις εκλογικές τους περιφέρειες.

Οι περισσότεροι από αυτούς, αισθάνονται ύστερα από 2-3 εκλογές, ότι διαθέτουν εκείνο το "κατιτί" που τους ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους θνητούς ψηφοφόρους. Προκειμένου, μάλιστα, να μη στερήσουν την πατρίδα και τον λαό από την αναντικατάστατη ευφυΐα και ικανότητά τους, φροντίζουν να κατοχυρώνουν πελατειακά δίκτυα αέναης επανεκλογής - με ταυτόχρονη προληπτική "εξαφάνιση" οποιουδήποτε εσωκομματικού αντιπάλου.

Αυτή την αίσθηση διαλύει ο "Καλλικράτης" ορίζοντας δεκαπλάσιο εκλογικό σώμα από αυτό για τον βουλευτή για την ανάδειξη ενός περιφερειάρχη και σχεδόν ισοδύναμο με αυτό για τον δήμαρχο.

Η νέα αυτοδιοικητική οργάνωση όπως αυτή καθορίζεται με το σχέδιο Καλλικράτης οδηγεί σε αναδιανομή της πολιτικής εξουσίας, ενισχύοντας τoν ρόλο των δημάρχων και αναδεικνύοντας ισχυρούς πόλους εξουσίας τους 13 Περιφερειάρχες οι οποίοι, αρχικά τουλάχιστον φαντάζουν σαν μικροί πρωθυπουργοί...

Αυτό βέβαια με την βασική προϋπόθεση ότι οι δήμοι θα ενισχυθούν με τους αναγκαίους πόρους για να ασκήσουν τις αρμοδιότητες εξυπηρέτησης των πολιτών τους και να αναλάβουν τους αναπτυξιακούς ρόλους που όλες οι κυβερνήσεις τους χρεώνουν λεκτικά αλλά καμιά δεν τους εφοδιάζει με τα απαραίτητα εργαλεία για την άσκησή τους.

Από την άλλη, πρέπει να εξασφαλιστεί ότι οι νέες αιρετές Περιφέρειες δεν θα αποδυναμωθούν από τις 7 Γενικές Διοικήσεις οι οποίες θα ασκούν τις κρατικές αρμοδιότητες για το περιβάλλον, την πρόνοια, την μετανάστευση κ.α. που δεν θα μεταβιβαστούν στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση. Εν προκειμένω πρέπει να απαντηθούν τα ερωτήματα, αν η σχέση των Γενικών Διοικήσεων με την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση θα είναι ιεραρχική, αν θα έχουν δικαίωμα ελέγχου και απόρριψης αποφάσεων της δεύτερης κ.ά. τα οποία μπορεί να ευνουχίσουν την αποκέντρωση και να καταστήσουν άνευρα και χειραγωγημένα όργανα τους νέους θεσμούς.

Ας ελπίσουμε ότι εκτός από τους νεωτερισμούς που θα φέρει η νέα αρχιτεκτονική της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα διακρίνεται και από ειλικρίνεια, την οποία μέχρι σήμερα η πρωτεύουσα διαφήμιζε για την πάντα ριγμένη επαρχία αλλά ουδέποτε επεδείκνυε...