ΓΙΟΡΤΕΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΚΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ...

Τα φετινά Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά είναι της λιτότητας.

Μελαγχολούν αλλά δεν παύουν νάναι μια γιορτή χαράς και αγάπης.

Είναι ημέρες ξεγνοιασιάς για λίγους και για τους περισσότερους προβληματισμός. Απουσιάζει απ' τον κόσμο το συναίσθημα, η ηθική, το βαθύτερο νόημα της ζωής και κυριαρχεί η νοοτροπία της απόλαυσης και των ηδονών.

Μιλάμε πολύ, αγαπάμε λίγο και μισούμε συχνά. Εχουμε μάθει πως να τα φέρνουμε βόλτα κι όχι πως να ζούμε. Εχουμε βάλει παραπάνω χρόνια ζωής και όχι ζωή στα χρόνια μας.

Ξοδεύουμε περισσότερα κι έχουμε λιγότερα. Αγοράζουμε περισσότερα πράγματα αλλά τα απολαμβάνουμε λιγότερο. Εχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες. Περισσότερες ευκολίες, αλλά λιγότερο χρόνο. Περισσότερη γνώση και χειρότερη κρίση. Πολλούς ειδικούς και περισσότερα προβλήματα.

Περισσότερα φάρμακα και λιγότερες θεραπείες.Περισσότερης διασκέδασης και λιγότερης απόλαυσης. Περισσότερων τροφίμων και λιγότερης υγιεινής διατροφής. Βλέπουμε παντού βιτρίνες γεμάτες υλικά αγαθά που συναγωνίζονται η μία με την άλλη ποια θα πουλήσει περισσότερα πράγματα.

Στην τηλεόραση βλέπουμε συνέχεια διαφημίσεις για τα Χριστούγεννα και στις εφημερίδες διαβάζουμε συνέχεια "αφιερώματα" για τα Χριστούγεννα και τον προορισμό καλύτερου εορτασμού τους.

Μια πόλη, δύο όψεις. Δύο κόσμοι που βαδίζουν δίπλα δίπλα, αλλά τόσο μακριά ο ένας από τον άλλο. Εμείς και οι άλλοι. Όλοι όμως άνθρωποι πλασμένοι από τον ίδιο Θεό που περιμένουμε να γεννηθεί σε λίγες μόλις μέρες.

Βαδίζουμε σε μία εποχή που τα ανθρώπινα δικαιώματα τα έχουμε αναγάγει σε μείζον κεντρικό θέμα, σε θεωρητικό όμως επίπεδο. Όσο μιλάμε για αυτά δυστυχώς τόσο δεν κάνουμε επί της ουσίας τίποτα για αυτά και τόσο πιο βάναυσα τα καταστρατηγούμε.

Δυστυχώς, όλοι γύρω μας μιλάνε για τα Χριστούγεννα των μεγάλων επιχειρήσεων και πώς θα βγάλουν περισσότερα χρήματα και τίποτε άλλο. Όλα αυτά μας έχουν κάνει να ξεχάσουμε το νόημα των Χριστουγέννων και μας έχουν καταντήσει να σκεφτόμαστε τι θα φάμε και τι θα πιούμε και πού θα διασκεδάσουμε. Τρέχουμε στα καζίνα, τρέχουμε παντού, πάντα πρόθυμοι σε όλα. Σκεφτόμαστε μόνο το ρεβεγιόν.

Οι αυθαιρεσίες και οι αδικίες ανθρώπου προς άνθρωπον άνοιξαν διάπλατα το δρόμο για την έλευση του Χριστού, ο οποίος γίνεται απ' τη σχέση Θεού και ανθρώπου.

Το μήνυμα των Χριστουγέννων είναι, ότι το φως υπάρχει για να νικήσει το σκοτάδι και ακριβώς ο Χριστός είναι το φως, αφού και τη γέννησή του την τοποθέτησαν οι άνθρωποι συμβολικά και όχι τυχαία την 25η Δεκεμβρίου, τις μέρες που ο ήλιος αρχίζει να γυρίζει, ν' αλλάξει πορεία και να στέλνει περισσότερο φως στη γη. Ετσι το σκοτάδι υποχωρεί, οι θαμμένοι σπόροι στο χώμα αρχίζουν να φυτρώνουν, διότι ο λόγος σαρξ γίνεται, το πνεύμα μετατρέπεται σε ύλη και η υπόσχεση σε υπόσταση. Η νίκη του φωτός στο σκότος είναι η νίκη της ζωής πάνω στις δυνάμεις του θανάτου.

Τούτες τις μέρες οι άνθρωποι δεν μπορεί να φερόμαστε διαφορετικά. Τον λόγο μας τη σκέψη μας την κάνουμε ύλη με το ν' αγοράζουμε και ν' ανταλλάσσουμε δώρα μεταξύ μας. Το πνεύμα μας επιβάλλεται στην ύλη και την μορφοποιεί παρέχοντας μια εκ βάθους ψυχής χριστιανική ευχαρίστηση. Η απόλαυση είναι ανθρώπινη επινόηση και παρέχεται μέσω του χρήματος, που όλο και γίνεται σπάνιο τα τελευταία χρόνια για τους περισσότερους. Το μόνο που δεν κατορθώθηκε μέχρι τώρα είναι να μετρήσει κανείς πόσο αυξάνεται ή πόσο μειώνεται η ευγένεια του πνεύματος.

Αιώνες πέρασαν και το "ειρήνη υμίν" που ευαγγελίστηκε ο Θεός φθάνοντας στη γη, δεν δόθηκε απλόχερα σε όλους, παρά του ότι οι άγγελοι που παρευρίσκοντο στη γέννηση γιόρταζαν και κείνοι υποσχόμενοι το "επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία".

Για τους προνομιούχους έχει καλώς. Για τους άλλους τους μη έχοντες, τους πολλούς ποιός νοιάζεται όταν δεν έχουν ούτε δώρα ούτε τ' απαραίτητα μερικές φορές για να νοιώσουν το μήνυμα των Χριστουγέννων. Η ανεργία, η αβεβαιότητα, η αναλγησία, ενίοτε της πολιτείας, τους υποχρεώνουν, να τα βγάλουν πέρα με τα ψέματα. Οι καταπιεστικοί μηχανισμοί πολλαπλασιάζουν τις ανάγκες τους και κανείς δεν σκύβει πάνω τους, να τους προσφέρει τ' απαραίτητα, για ν' αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. Προβλήματα, που δεν εξορκίζονται με ευχές.

Γιατί από ευχές πάμε καλά! Ευχόμαστε αγάπη, αλλά τούτο δεν εμποδίζει τον ευχόμενο να υποβλέπει τον άλλον.

Μιλάμε για ειρήνη και αδιαφορούμε για τον συστηματικό βιασμό της. Ευχόμαστε "χαρά" και "υγεία" και την ίδια στιγμή λυπόμαστε για τη λύπη του άλλου. Με ευχές μόνο δεν γίνεται τίποτα. Τις λέμε για να κρύψουμε πίσω απ' τα φιασιδωμένα χαμόγελα της χρονιάρας μέρας της ημέρας της "φάτνης" που διάλεξε η Μαρία να μπει μέσα να Τον γεννήσει. Την "φάτνη" όπου τα "άλογα" αποφασίζουν και τα "πρόβατα" υπακούουν. Οι ψυχές μας ας γίνουν "φάτνες" να δεχθούν το φως της ζωής...