ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ...

Τα πράγματα στην εθνική οικονομία δεν πηγαίνουν καλά, αλλά ο πανικός είναι όπως πάντα κακός σύμβουλος.

Υπάρχει κάτι που κάνει τα πράγματα χειρότερα και αυτό είναι ότι η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη στην οικονομία ότι έχει την τεχνογνωσία και την εμπειρία για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα με την κρίση.

Μπορεί να έφερε κάποια ελπίδα ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, αλλά στους δύο μήνες έχουμε δει τόσους ερασιτεχνισμούς και τόσες παλινωδίες, που τώρα που η κρίση υποτροπιάζει και δεν ξέρουμε αν το παγκόσμιο σύστημα έχει τις εφεδρείες για να ανταπεξέλθει, αναρωτιέται κανείς πού θα πάμε...

Τί μπορεί να παράξει η χώρα εκτός από αέρα είναι το μεγάλο ζητούμενο.

Η αποβιομηχάνιση που κρατάει εδώ και 35 χρόνια και πάει χέρι - χέρι με τη μετα-πολίτευση μας έχει αφήσει χωρίς κλωστοϋφαντουργία, χωρίς ναυπηγεία, χωρίς μεταλλευτικές εταιρείες και την παντελή αδυναμία να παράξουμε προϊόντα πλην των τροφίμων και του γάλακτος (αν βέβαια μπορεί να μιλήσει κανείς για μεταποίηση στην περίπτωση αυτή).

Η μεταπολεμική αγελάδα (οικοδομή + τουρισμός + ναυτιλία) γέρασε, δεν έχει άλλο γάλα. Κλώτσησε απλώς τον τελευταίο κουβά με το λίγο η προηγούμενη κυβέρνηση
Η πληροφορική και οι νέες τεχνολογίες φούσκωσαν και ξεφούσκωσαν μαζί με το ΧΑΑ, η αμυντική βιομηχανία ασφυκτιά ανάμεσα στη δημοσιοϋπαλληλία της ΕΑΒ και της ΕΛΒΟ και τη ρεμούλα των εξοπλιστικών προγραμματισμών.

Η αγροτική παραγωγή δεν εκσυγχρονίστηκε κι όταν αυτό έγινε απόπειρα να επιδιωχθεί με εξωτερική βοήθεια ή εξαναγκασμό, οι μόνοι που επωφελήθηκαν ήσαν οι επιδοτούμενοι.

Υπηρεσίες μόνο, πολλές υπηρεσίες κι αυτές πανάκριβες σε σχέση με την ποιότητά τους.

Χάνουμε και την "τεχνογνωσία" να παράγουμε κάτι εν γένει. Κι όποιος το αποπειράται από γνώση ή μεράκι λοιδωρείται και διώκεται διότι χαλά την πιάτσα.

Κερδοσκόποι υπάρχουν πάντοτε και κάνουν πάρτυ όταν οι κυβερνήσεις είναι αναποτελεσματικές και ανίκανες να στηρίξουν την οικονομία.

Πλούσιος μπορεί να γίνει και ένας υδραυλικός επειδή είναι άξιος , κυνηγάει τη δουλειά , δεν είναι αρπακολλατζής και προσφέρει ποιοτική εργασία. Σήμερα όμως πλούσιοι δεν είναι αυτοί που παράγουν , πλούσιοι είναι οι αεριτζήδες.

Το ζητούμενο είναι: Ίσες ευκαιρίας μέσω της δημόσιας εκπαίδευσης, αξιοκρατία, τεράστιο και τραγικό έλλειμμα δημοκρατίας και ουσιαστικής ισονομίας, ορθή, έντιμη και συνετή διαχείριση του κρατικού πλούτου. Αν υπάρχουν αυτά, οι διαφορές πλούσιων και φτωχών δεν θα είναι τόσο χτυπητές, διότι όλοι θα ξέρουν ότι πλούσιοι δεν έγιναν πλούσιοι ανέντιμα.

Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται τόσο πολύ η αναδιανομή, όσο η τήρηση των κανόνων νομιμότητας και ηθικής στη διεργασία μικρού ή μεγαλύτερου πλουτισμού του κάθε πολίτη.

Υπάρχει πολύ χρήμα αποταμιευμένο ή τραπεζοποιημένο που δεν προέρχεται από παραγωγική βάση αλλά από αέρα κοπανιστό αγοραπωλησείας χαρτιών. Το χρήμα το έχουν μαζέψει αυτοί που δεν προσφέρουν κανένα παραγωγικό έργο. Αν δεν υπάρξει μεγάλη αναδιανομή πλούτου θα γίνουμε όλοι οι ικανοί μα παραγκωνισμένοι πραγματικοί "αντιεξουσιαστές"...

Για να τρέξει πάλι η αγορά πρέπει να ρευστοποιηθεί μέρος του αποταμιευμένου (μπετονοποιημένου ή τραπεζοποιημένου) αντιπαραγωγικού πλούτου. Υπάρχει άλλη λύση; Η ανάκαμψη προυποθέτει ρευστοποίηση, αναδιανομή.

Οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τόσα χρόνια τα πράγματα στην χώρα είτε εξυπυρετούν τους διαπλεκόμενους μεγαλοκαρχαρίες είτε οι λίγοι που προσπάθησαν κάτι να κάνουν πνίγονται στο πηγάδι των ΜΜΕ των παραπάνω.

Τα ίδια βέβαια ακούγαμε και πέρυσι για το "τι μας περιμένει μετά τις γιορτές", τα ίδια ακούγαμε και φέτος για "αμέσως μετά το καλοκαίρι, που θα φανούν και οι επιπτώσεις της κρίσης στον τουρισμό", αλλά τελικά κανένας θρήνος δεν ακούστηκε.
Ή τουλάχιστον, δεν ακούστηκε με την ένταση που θα ανέμενε κάποιος και που ίσως θα έπρεπε.

Εδώ έχουμε φτάσει να μας εγκαλούν διεθνείς θεσμοί (Ευρωπαϊκή Επιτροπή) και να μας κράζουν κορυφαίες τράπεζες, και παρ' όλα αυτά κανενός το αφτί δεν ιδρώνει. Και δεν μιλάω μόνο για τους πολιτικούς και άλλους ταγούς, αλλά κυρίως για τον περιώνυμο "απλό λαουτζίκο" που προφανώς καλοζωισμένος από την αμείωτη παραοικονομία περί άλλα τυρβάζει: η κατανάλωση καλά κρατεί σημαντική αύξηση τζίρου από μήνα σε μήνα παρουσιάζει το Golden Hall, σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας που τα διαχειρίζεται και το κέφι συνεχίζεται. Ρωτήστε τους περισσότερους στον κύκλο σας να σας πουν αυθόρμητα ποιες είναι οι κυριότερες έγνοιες τους και θα εκπλαγείτε από τις απαντήσεις που θα λάβετε, υπεράνω όλων η κατανάλωση και η διασκέδαση...

Οικονομικά μέτρα είναι αναγκαία, μα η αρχή θα πρέπει να γίνει από ψηλά, πολεμώντας πρώτα τα προνόμια και κάθε είδους διευκολύνσεις των πολιτικών στελεχών. Διαφορετικά κάθε προσπάθεια επιβολής των δύσκολων αλλά αναγκαίων μέτρων, θα προσκρούσει σε τείχος λαϊκής αντίδρασης. Τίποτε από αυτά όμως δεν θα έχει αντίκρισμα, εάν δεν πεισθούν οι πολίτες ότι οι πολιτικοί σταματούν ειλικρινά να εκμετελλεύονται το δημόσιο ταμείο για δικό τους όφελος.

Τέρμα στην προκλητική κρατική σπατάλη. Οι μη προνομιούχοι δεν πρόκειται να δεχτούν να πληρώσουν τον λογαριασμό της κρίσης για τον οποίο δεν έχουν την βασική ευθύνη, αν δεν επικρατήσουν πρώτα η οικονομική λογική και κοινωνική δικαιοσύνη.

Μόνο με σωστούς πολιτικούς χειρισμούς και υψηλά παραδείγματα πολέμου στα προνόμια ολίγων βολεμένων, θα δεχτούν μια δίκαιη κατανομή των βαρών για να βγούμε από την κρίση και να μπούμε σε μια καινούρια περίοδο οικονομικής ανάπτυξης και σταθερής ανόδου του βιοτικού επιπέδου όλων...

Εν τω μεταξύ, η πολιτική αμηχανία της κυβέρνησης οδηγεί σε χρονοβόρες διαδικασίες διαβούλευσης με δαύτα τα συμφέροντα, με αμφίβολα αποτελέσματα στο τέλος ως συνήθως συμβαίνει.

Γιατί χάνεται η πρόθεση, η αξιοπιστία και η ευκαιρία για να δημιουργήσει μια νέα κοινωνική και οικονομική δυναμική...